สวนอักษร_อ่านแล้วอ่านเล่า📔

💝รีวิวหนังสือที่จริงใจ🎁

4 ปีนรกในเขมร

ยาสึโกะ นาอิโตะ

ผุสดี นาวาวิจิต แปล

เล่มนี้ บอกเลยว่า อ่านแล้วซึมมีจริง

เราได้ยินชื่อหนังสือเล่มนี้มานานแล้ว

เรื่องจะเล่าช่วงที่เขมรแดงเข้ามามีอิทธิพล

ในประเทศกัมพูชา แล้วมีการอพยพคนออกจากพนมเปญ ซึ่งคนที่บันทึกหนังสือเล่มนี้เป็นหญิงชาวญี่ปุ่น ที่ได้สามีเป็นข้าราชการระดับสูงในเขมร ก็ต้องอพยพออกจากพนมเปญไปอยู่หมู่บ้าน และโดนใช้แรงงาน ความน่าเห็นใจคือ เธอพยายามที่จะกลับประเทศญี่ปุ่นของตนเอง

เนื่องจากเป็นคนต่างชาติ แต่แล้วก็ต้องเผชิญชะตากรรมถึง 4 ปี ตั้งแต่ พ.ศ. 2518 - 2522

ซึ่งถือเป็นช่วงชีวิตแห่งนรกของจริง เธอต้องสูญเสียทั้งสามี และลูกๆ ของเธอโดยไม่ได้ทำศพ

เธอได้แต่เก็บเส้นผมของลูกและสามีไว้ เธอเล่าว่า วิญญาณลูกและสามีคงจะทำให้เธอรอดปลอดภัย และก็คงจะจริง ท้ายที่สุดเธอได้รับการช่วยเหลือจากรัฐบาลญี่ปุ่น เมื่อถูกย้ายเข้ามาอยู่ที่เมืองศรีโสภณ ใกล้ๆกับประเทศไทย เธอถูกส่งกลับญี่ปุ่นและพบกับความสุขแต่ท้ายที่สุดมะเร็งก็มาพรากชีวิตของเธอไปในวัย 49 ปี และบันทึกเล่มนี้ก็เป็นความทรงจำที่ถูกถ่ายทอดมาเป็นหนังสือให้เข้าใจและเห็นภาพในช่วงเขมรแดงได้อย่างชัดเจน เชื่อเลยว่าถ้าได้อ่านจะเข้าใจเลยว่า สงคราม การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์เป็นสิ่งที่ไม่ควรเกิดขึ้นกับมนุษย์ แต่เมื่อเกิดขึ้นแล้วก็ให้เป็นบทเรียน และตระหนักถึงความเท่าเทียมกันของคนในสังคมในฐานะพลโลก

.

.

อ่านจบแล้วบอกเลยว่าเป็นหนังสือที่อยากให้อ่านจริงๆ คุณอาจจะเคยอ่านแล้วในวัยเด็ก ก็ลองกลับมาอ่านในวัยผู้ใหญ่อีกครั้งแล้วจะพบว่า

ความคิด และความรู้สึกที่อ่านอาจจะไม่เหมือนเดิม เราอาจจะคิดอะไรได้มากขึ้น

อ่านหนังสือกันเถอะที่รัก

.

.

เราเก็บบางส่วนจากหนังสือมาให้อ่านด้วยครับ

...ฉันเขียนบันทึกมานานสามปีแล้ว

ตลอดเวลาต้องซุกซ่อนไม่ให้ใครเห็น

แต่เดี๋ยวนี้ยิ่งรู้สึกว่า การจะหยิบกระดายดินสอขึ้นมานั้น เป็นเรื่องอันตรายที่สุด

ฉันเลิกเขียนบันทึกนั้นตั้งแต่เดือนเมษายน

ปื 2521 เพราะแน่ใจว่า ถ้าหยิบมาเขียนเมื่อไหร่ มีหวังต้องโดนฆ่าแน่ๆ...

.

.

...การขาดแคลนอาหารดูจะรุนแรงมากยิ่งขึ้นทุกวัน ที่คิดว่าร้ายแรงจนถึงที่สุดแล้วก็ยังมีแย่ไปกว่านั้นอีก จากข้าวต้มกลายเป็นน้ำข้าว ในที่สุดเหลือเพียงน้ำร้อนเฉยๆ อาหารสำหรับคน

กลุ่มหนึ่งที่มี 160 คน แต่ละวันคือข้าว

15 กระป๋องนม เราแบ่งออกเป็นกลุ่มเล็กๆ 5 กลุ่ม เอาข้าวสารกระป๋องนมไปต้มในหม้อเห็นเป็นน้ำใสๆ มองไม่เห็นเม็ดข้าวเลย ได้กินอย่างนี้วันละ 2 มื้อ ทุกคนต้องไปล่างูบ้าง กบเขียดบ้าง หนูนาบ้าง มากินเป็นอาหาร...

.

.

.

.

ฉันก็พลอยได้รับส่วนแบ่งจากพวกเขาอีกทีหนึ่ง ฉันกินแมงมุมพลางนึกถึงกุ้ง

ตอนกินกิ้งกือก็นึกถึงกั้ง ขณะที่กินนั้นนั้นรู้สึกว่า

รสชาติเหมือนกันจริงๆ แมงมุมตัวดำ ขาขาวๆเอามาเผาแล้วทุบกิน มีกลิ่นเหมือนเม็ดอัลม่อนด์ ฉันหาของพวกนี้กินเองไม่ได้ ต้องคอยอาศัยรับส่วนแบ่งจากคนอื่น

(น.227- 228)

4 ปีนรกในเขมร

ยาสึโกะ นาอิโตะ

#แจ๊คกี้รีวิวbyjackok #bookreviewbyjackok

#รีวิวหนังสือน่าอ่าน #รีวิวหนังสือ #วรรณกรรมแปล