ต่อให้ตะโกนสุดเสียง ก็ไม่มีใครได้ยิน 🐋🌊

หัทอ่าน “52Hz คลื่นเสียงที่ไม่มีใครได้ยิน”

👩🏻เรื่องมีอยู่ว่า คิโกะ หญิงสาวผู้ที่ถูกครอบครัวผลักไสมาทั้งชีวิต ได้มาเจอกับเด็กชายหลงทางที่มารู้ทีหลังว่าใคร ๆ ก็เรียกเขาว่า มูชิ (แปลว่า แมลง) คิโกะเรียกเด็กน้อยคนนี้ว่า “52” เพราะทุกสิ่งที่52กำลังเจออยู่ คือสิ่งที่คิโกะเคยเจอมาเเล้ว การถูกผลักไส การถูกทำให้เป็นส่วนเกิน แม้กระทั่งการถูกคนในครอบครัวทรุณกรรม เมื่อความเจ็บปวดเเละความเหงาทำให้เขาทั้งสองได้มีบทบาทในชีวิตของกันและกันมากขึ้น เเม้จะเพียงเป็นการสื่อสารกันผ่านทาง คลิปเสียงในยูทูปของวาฬ52 หรือเพียงเเค่กระดาษโน๊ตก็ตาม

ในตอนเเรกที่หยิบเล่มนี้ขึ้นมาจากร้านหนังสือ ก็ยอมรับว่าซื้อเพราะเห็นรีวิวผ่านตาเยอะมาก อ่านไปด้วยความคาดหวังเล็กน้อยว่าหนังสือเล่มนี้คงดีมากเเน่ ๆ เมื่ออ่านหนึ่งถึงสองบทเเรก เรากลับรู้สึกว่าทำไมมันเอื่อยเฉื่อยเเบบนี้นะ แต่เชื่อเถอะเมื่ออ่านตั้งเเต่บทที่สามเป็นต้นไป เรากลับวางเล่มนี้ไม่ลง เเละรู้สึกหน่วงอยู่ในใจตลอดเวลาที่นึกถึง เรายิ้มให้กับบทสนทนาของทั้งสองคนในตอนใกล้จบที่หัวเรือ พออ่านจบคือน้ำตาไม่ไหลเเต่จุกอยู่ในใจมาก มันหลากหลายอารมณ์ เหงา โดดเดี่ยว และก็หวังว่าทั้งคิโกะ เเละเด็กชาย52 จะได้ยินเสียงของกันเเละกันตลอดไป

🐋น่าอิจฉาเหมือนกันนะทั้งสองได้เจอกัน เราก็ยังคงจะเป็น52ต่อไป หวังว่าซักวันจะมีใครได้ยินคลื่นเสียงของเราบ้าง

“พยายามเข้มเเข็ง แต่ไม่ค่อยได้เรื่อง เลยกลายเป็นเเค่ตะเกียกตะกายดิ้นรน”

“มนุษย์เราน่ะเริ่มจากเป็นฝ่ายรับ แต่วันหนึ่งก็ต้องเป็นฝ่ายให้ จะมัวแต่รับไม่ได้”

“ฉันหลงวางใจว่าตัวเองปรับตัวเข้ากับสังคมได้เเล้ว แต่ยังอ่อนหัดนัก”

____

📜ผู้เเต่ง : มาจิดะ โซโนะโกะ

📃ผู้แปล : หนึ่งฤทัย ปราดเปรียว

🗞️สำนักพิมพ์ : Piccolo

💰ราคาปก : 265.-

📍พิกัด : SE-ED book

#52เฮิรตซ์คลื่นเสียงที่ไม่มีใครได้ยิน

#piccolopublishing

#รีวิวกับlemon8

#รีวิวหนังสือน่าอ่าน

#รีวิวหนังสือดี

#รีวิวหนังสือ