ตัวคนเดียวจนจบปี3

ดีฮะ อย่างที่ในรูปนั่นแหละ พอเราไม่มีเพื่อนก็เลยไม่รู้ทำอะไร วันๆก็มี ตื่นไปเข้าแถวจันทร์,อังคารตามตารางที่แผนกตั้งไว้แค่นั้น วันไหนเข้าแถวก็ไปเช้าหน่อย7.00ไรงี้ แต่เข้าเรียนจริงๆคือ9.30 ระหว่างนั้น จูนิเบียวอย่างเราคงหนีไม่พ้นดูเมะอ่านมังเล่นเกมรอเวลา ในขณะที่เพื่อนๆพากับจับกลุ่มเม้ามอยนินทาคนนู้นคนนี้ นี่เป็นเหตุผลนึงที่เราไม่อยากมีเพื่อนเราคิดมาตลอดว่ามีเพื่อนน้อยจริงใจดีกว่ามีเพื่อนเยอะแต่ไว้ใจไม่ได้สักคน เพราะงั้นถ้าเพื่อนจะไม่มีก็ช่างมันสิ55555 อาจจะมีบางวันที่เหงาโครตก็เลยขอโทรหาเพื่อนที่ต่างจังหวัดพอให้หายคิดถึงบ้าน ถึงเวลาเข้าเรียนก็เรียน ถ้าคุยกับคนในห้องส่วนมากจะเป็นเรื่องเรียนส่วนเรื่องอื่นๆคือเขาไม่สนเลย เรียนเสร็จก็กลับบ้าน ตื่นเช้ามาเรียน วนๆกันอยู่แค่นั้น แต่มันมาถึงจุดนึงที่เราคิดว่ามีเพื่อนก็ดีนะก็ช่วงที่ต้องทำโปรเจคจบตอนปี2นี่แหละ แต่คนเดียวก็สบายใจ แต่ทำหลายคนก็จะช่วยแบ่งเรื่องเอกสาร เรื่องสิ่งประดิษฐ์ได้แต่ก็แค่คิดได้แหละ เราก็ทำงานคนเดียวอยู่ดี เคยเข้าไปถามแล้ว ทุกคนก็จะตอบว่ากลุ่มเต็มแล้ว หรืออยากทำกันแค่นี้ แย่สุดคือทำเป็นไม่ได้ยินไม่ตอบเลย เราเลยลุกไปหาครูแล้วบอกว่า หนูจะทำคนเดียว!! ครูก็แบบ nanii!!!!!! จะทำไหวได้ไงคนเดียว ชั้นไหวค่ะเซนเซ!!! 55555555555 ก็นั่นแหละผ่านมาได้ โดยไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองขาดอะไร ไม่ได้รู้สึกว่าเราไม่มีเพื่อนคบแล้วเป็นปม เพราะเราคือหมาป่าเดียวดาย เห้อ5555 แต่ว่าช่วงปี3คือจุดเปลี่ยนมาก วันนั้นเดินมาเรียนปกติมีรุ่นพี่คนนึงเดินมาตบไหล่เรา แล้วพูดว่าเด็กใหม่หรอไม่เคยเห็นหน้า naniii ไม่เคยเห็นหน้าหรอ ป่ะ..เป็นไปไม่ได้555555 ก็เลยบอกไปว่าจะจบแล้วค่ะ พี่เขาก็แบบห๊ะ ทำไมไม่เคยเห็นหน้า ใช่ค่ะหนูเองก็ไม่เคยเห็นหน้าพี่ เอ่า อะไร แล้วก็มารู้ว่าพี่เขาเป็นเลเยอร์เลยขอคอนแทคกันแล้วก็แยกย้าย ก็ตั้งแต่วันนั้นพี่คนนั้นก็คอยมาชวนคุยแล้วก็สนิทกัน สรุปไม่มีเพื่อนเลยจนมาปี3เทอม2ละอีก2เดือนจบพึ่งมีคนรู้จักโผล่มา🥹 จบแล้วค่ะ ก็นั่นแหละแค่มาบ่น แบบจนตอนนี้ก็ไม่มีเพื่อนมีแต่คนในวงการคอสที่พอไปมาหากันได้ ไม่มีพื้นที่ปลดปล่อยเลยมาปล่อยเรื่องไร้สาระตรงนี้555555 ฝากถึงคนที่ไม่มีใครคบแบบเรานะคะ เบียวไว้แล้วคุณจะไม่เหงา สักวันใครสักคนที่คอยมองคุณมาตลอดจะเข้าหาคุณค่ะ #เล่าเรื่อง #ไม่มีเพื่อนเล่น