สิ่งที่โง่ที่สุดในชีวิตคือ...

สิ่งที่โง่ที่สุดในชีวิตคือ “การเชื่อว่า ฝืนอยู่ในความสัมพันธ์ที่ Toxic แล้วคิดว่า เดี๋ยวมันจะดีขึ้นได้ เพราะมันไม่มีวันนั้น”

บทเรียนสุดท้าย จาก #ทองประกายแสดตอนจบ

1) บอยว่าจะเขียนเรื่องนี้ลง ตั้งแต่คืนวันตอนจบ แต่ประเด็นมันเยอะมาก แล้วเขียนไม่ทัน เลยมาเขียนวันนี้ และนี่คือโพสต์สุดท้ายของละครเรื่องนี้ครับ เราเห็นกลุ่มความสัมพันธ์ระหว่าง คุณหญิงอนงค์กับท่านประจักษ์ และทองกับแม่กิม สิ่งที่เหมือนกันของ 2 ความสัมพันธ์คู่นี้ ก็คือ มันเป็น toxic relationship แค่ต่างรูปแบบกัน อันหนึ่งเป็นคู่สมรสที่อยู่กินกัน แต่กลับทำร้ายจิตใจกันเสมอ กับอีกอันเป็น ครอบครัวแม่เลี้ยงกับลูกเลี้ยง ที่ไม่ได้มอบความรักความอบอุ่น และไม่ผูกพันกันด้วยความรู้สึกดีๆต่อกัน

2) เราจะบอกคนอ่านว่า ทางออกของความสัมพันธ์นี้ คือต้องเดินออกมา ไม่ใช่การอดทนนะ เพราะยิ่งทน จะต้องมีคนพบกับปัญหาสุขภาพจิตแน่นอน เนื่องจากมันคือสงครามประสาทของการอยู่ร่วมกัน หากไม่มีใครยอมปรับตัวเองให้เป็นคนที่ดีขึ้น เพื่อให้อีกฝ่ายค่อยๆปรับตัวไปสู่ความสัมพันธ์ที่ Healthy มันจะไม่มีวันดีขึ้นได้เลย

3) ฉะนั้น การอดทนต่อความสัมพันธ์ Toxic ด้วยการฝืนทน จริงๆเป็นเรื่องที่โง่ที่สุด ที่คิดว่าทนแล้ว เดี๋ยวมันจะดีขึ้นได้ เดี๋ยวอะไรๆก็จะเปลี่ยนแปลง ซึ่งมันไม่จริง มันจะยิ่งดิ่งและแย่ลง มีฝ่ายที่ต้องถูกควบคุม บังคับ และเจ็บปวด ในขณะที่อีกฝ่าย สามารถทำร้ายอีกคนได้โดยไม่รู้สึกผิด มันจะเป็นสงครามที่สร้างไฟอันเจ็บปวดร้อนนให้ไม่มีให้หาความสุขได้เลย

4) ถ้าเราลองสังเกต ตัวละครทอง เลือกวิ่งหนี เดินออกมาจากแม่กิม เพราะมัน toxic มากเกินที่เธอจะอยู่ร่วม และควบคุมอะไรได้แล้ว มันเป็นจังหวะชีวิตให้เธอต้องหนีจากการถูกควบคุมนั้น แต่ในขณะที่คุณหญิงอนงค์เลือกอดทน และไม่ยอมออกมาจากความสัมพันธ์ Toxic ที่คุณประจักษ์ไม่มอบความรักให้เธอ แต่เธอเลือกยื้อ และพยายามอยู่กับความเลวร้ายนั้น จนสุดท้ายเธอและสามีก็พบกับหายนะ เมื่อไม่มีใครยอมทนกันและกัน จนมันระเบิดออกมา

5) สิ่งที่เราอยากให้ลองพิจารณาคือ ความสัมพันธ์มันเหมือนกระดาษบางๆ ที่เราพยายามรักษาให้มันเป็นแผ่น มันเปราะบาง และฉีกขาดง่ายมาก แต่ถ้าต่างฝ่ายต่างเอาไฟจี้ไปที่กระดาษ จี้มันทุกวัน สุดท้ายกระดาษมันไหม้ แล้วมันจะไม่เหลืออะไรอีกเลยให้แคร์กัน มันกลายเป็นความสัมพันธ์ที่รอวันระเบิด จากการสะสมภาวะ Toxic ไปสู่จุดที่ทำร้ายกันถึงแก่ความตาย หรือทำให้อีกฝ่ายเจ็บปวด โดยลืมแคร์ความเป็นมนุษย์ได้เลย (ในเรื่องคือ การถูกลอบฆ่าของสามีภรรยา และส่วนของทองคือการทำร้ายร่างกายยายกิม เพื่อหนีออกจากบ้าน จนยายกิมพิการ)

6) ความอดทนไม่เคยทำให้ใครคิดได้ มันมีแต่ให้อีกฝ่ายได้ใจ เคยพูดจาทำร้ายอย่างไร ก็ไม่มีวันสำนึก เพราะคิดว่าเขาอดทนได้ ก็ยิ่งเพิ่มดีกรีของความรุนแรงให้ยิ่งทวีความโหดร้ายหนักขึ้นเรื่อยๆ จนเกินรับไหว ทำให้มันพาความสัมพันธ์ และสุขภาพจิตไปสู่หายนะได้จริงๆ

7) ไม่ว่าคุณกำลังทนกับการทำงานกับคน Toxic กับเพื่อนที่ทำตัวแย่ๆใส่คุณ หรือกับความรัก ทุกความสัมพันธ์ที่คุณอดทน มันสอนบทเรียนเดียวกันหมด ว่ายิ่งทน มันจะไม่มีทางดีขึ้น มันเป็นจินตนาการที่มองโลกในแง่บวก เพื่อหวังให้เราหลอกตัวเองให้สำเร็จ และผ่านมันไปได้เพียงวันต่อวัน ในขณะที่ความเป็นจริง เราไม่สามารถ Handle กับ toxic นั้นได้หรอก

8 ) แต่จงทำดีที่สุดก่อนจะเดินออกมา การสื่อสารด้วยความจริงใจ การเปลี่ยนแปลงในคำพูดและการกระทำต่อกัน และความพยายามในการพัฒนาความสัมพันธ์ ลองทำให้เต็มที่ แล้วจะค้นพบคำตอบบางอย่าง ที่อาจจะดีขึ้นก็ได้ แต่ไม่ใช่ว่ามันมีความแน่นอนเสมอไป เพราะถ้ามันเป็นตัวตน สญชาตญาณ และสันดานของอีกฝ่าย ที่ฝังลึกในตัวเขาแล้ว เราไม่สามารถเปลี่ยนใครได้หรอก ถ้าเขาไม่อยากเปลี่ยน

9) เราทำดีแค่ไหนก็ตาม กับคน Toxic มันเหมือนเราทำดีใส่กำแพง คล้ายๆกับตอนที่ทองพยายามชวนแม่กิมไปอยู่ด้วย พยายามจะกลับไปดูแล แต่มันเป็นความ Toxic จนไม่สามารถให้สิ่งดีๆ พูดจาดีๆต่อกันได้แล้ว หรือตอนที่คุณหญิงอนงค์พยายามชวนระลึกถึงความหลังกับคุณประจักษ์ว่าเราเคยมีวันเวลาดีๆด้วยกันนะ ไม่รักกัน แต่ก็อย่าเกลียดกันเลย แต่สุดท้าย เขาก็เกลียดเธอและจ้องจะฆ่าเธออยู่ดี เราเปลี่ยนคน Toxic ไม่สำเร็จหรอก

10) ถ้าเลือกได้ ให้เดินออกมาเถอะ ทำใจซะ ถ้าใครจะเปลี่ยน จะดีขึ้นได้ มันเกิดจากตัวเขาเปลี่ยนตัวเอง ไม่ใช่จากความดี และการอดทนของเรา เราออกมาพบเจอความสุข เริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ดีกว่าเดิม มองหาความสัมพันธ์ที่ดีกับชีวิต และใช้เวลาชีวิตกับเรื่องที่มีคุณค่า แล้วเราจะมีก้าวต่อไปที่สดใส วางคน Toxic และความสัมพันธ์ Toxic ไว้ตรงนั้น มันไม่มีทางดีขึ้น มันไม่มีวัน แก้วที่ร้าวและแตกจนแหลกสลาย เรากอบกู้มันไม่สำเร็จ ก็พอเถอะนะ เส้นทางข้างหน้าของชีวิตยังมีอีกไกล เดินต่อไปให้เจอพื้นที่แห่งแสงสว่างเถอะ

"เราไม่มีหน้าที่เปลี่ยนใครทั้งนั้น ถ้าเขาไม่เปลี่ยนตัวเอง"

#ตุ๊ดส์review #รีวิวละคร #รีวิวซีรีส์