"เด็กๆ สอนผู้ใหญ่ ได้มากกว่าที่เราคิด"

"เด็กๆ สอนผู้ใหญ่ ได้มากกว่าที่เราคิด ความคิดความอ่านของเด็ก ไม่ใช่เรื่องที่ควรดูถูก"

1) ตอนอ่านข่าว #นายใบเฟิร์น ยอมรับว่า เรานึกถึงข้อความนี้ที่คุณ #เป้ยปานวาด พูดไว้ในรายการตีท้ายครัว มันดีมากๆ และสะท้อนอะไรหลายๆอย่างให้ผู้ใหญ่ได้ทบทวนตัวเราเองในฐานะผู้ใหญ่ และควรมองเด็กๆกันใหม่ อย่างเปิดใจ และให้คุณค่ากับพวกเขา

2) สิ่งที่บอยชื่นชมในตัวคุณเป้ยคือ การที่เขาเป็นแม่ที่รับฟังลูก ให้คุณค่ากับข้อความของลูก ถ้าไม่มีทัศนคติที่เห็นความสำคัญกับสิ่งที่ลูกสื่อสารมา เราจะไม่เจอคำสัมภาษณ์นี้ในรายการเลย ดังนั้น จงให้คุณค่ากับทุกๆการสื่อสารของลูก มันมีความหมายเสมอ ผู้ใหญ่ต้องให้คุณค่ากับความคิดความอ่านของเด็กๆครับ อย่าดูถูกความคิดของเด็ก แบบที่คุณเป้ยทำ มันดีมากๆเลยครับ

3) ถ้าเรามองไปต่อถึงความคิดของคุณเป้ย มันเป็นความคิดของแม่คนหนึ่ง ปกติมากเลย ที่จะมีความสุข ที่ได้ทำกิจกรรมที่อยากทำกับลูก กับคนรัก ไม่ได้คิดอะไรซับซ้อน แต่พอมองให้ลึก มันคือ การผูกความสุขของตัวเองไว้กับคนรัก ซึ่งเราไม่ควรผูกชีวิตเราไว้กับใคร อย่างที่น้องโปรดว่าไว้จริงๆ

4) เพราะลูก หรือคนรัก ไม่ได้อยู่กับเราในทุกช่วงชีวิต มันย่อมมีวันจากลา ปล่อยมือกันไป เติบโต หรือไปใช้ชีวิตของตัวเอง หรือแม้กระทั่งสิ้นลมหายใจ คนเราไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดไป ที่จะมีความสุขทุกช่วงเวลาอยู่ได้จริงๆ ดังนั้น สิ่งที่เราต้องพึงระวังคือการคอยผูกชีวิตตัวเองไว้กับคนอื่น ชีวิตที่มีแต่ความไม่แน่นอน ไม่ควรคิดแบบนั้น

5) แต่สิ่งที่เราควรคิดคือ "เราจะมีความสุขอยู่ได้อย่างไรด้วยตัวเราเอง โดยไม่แขวนคุณค่าของเราไว้กับคนอื่น" ไม่ผูกมัดตัวเองไว้กับใครเลย และให้อิสระกับชีวิตตัวเอง ชีวิตลูก หรือชีวิตคนรัก เพราะทุกคนต่างต้องมีชีวิตเป็นของตนเอง และมีเส้นทางที่เลือกเดินเป็นของตัวเอง ที่ต้องเคารพและให้เกียรติกันและกันทั้งนั้น เราผูกตัวเราไว้กับใครตลอดไป ไม่ได้หรอก

6) การมีความสุขด้วยตนเอง คือการโฟกัสที่ตนเองมากกว่าคิดพึ่งพาคนอื่น จะเกิดขึ้นได้ ก็ต่อเมื่อข้างในเรารักตัวเอง และให้คุณค่ากับตัวเองเป็นสำคัญ รักคนอื่นได้นะ แต่ไม่มีวันลืมตัวเอง มันจะทำให้เรานึกถึงความสุขตัวเอง และทำเพื่อตัวเองบ้าง ไม่รักคนอื่น จนลืมรักตัวเอง แล้วเราจะเลิกผูกชีวิตเรากับคนอื่นได้จริงๆ

7) อย่ายึดติดว่าชีวิตที่มีความสุขของเราคือชีวิตที่มีลูกหรือคนรัก เพราะวันที่ไม่มีมันแล้ว เราจะประมาทกับมัน เราจะลืมคิดไปว่าเราจะอยู่ได้ยังไง ในวันที่ไม่มีพวกเขา นั่นทำให้เราประมาทกับการจากลา ไม่มีมรณานุสติ และไม่ใช้ชีวิตกับปัจจุบัน กับโลกแห่งความจริง โลกที่เราต้องพึ่งพาตัวเองให้ได้ สร้างความสุขจากภายในของตัวเองให้เป็น เราถึงจะยืนอยู่ได้

8 ) เราไม่อาจจะคว้าใครไว้ได้ ถ้าเขาจะต้องไปมีชีวิตของเขา และเราต่างหากที่ต้องกลับมาคิดว่าเราจะใช้ชีวิตอยู่ของตัวเองในเส้นทางข้างหน้าต่อไปอย่างไร ในวันที่ไม่มีเขาแล้ว นั่นคือความเข้มแข็งที่แท้จริง และเป็นสัจธรรมที่ตัวเรามีตนเป็นที่พึ่งแห่งตนเสมอ เราหวังพึ่งพาความสุขจากใครตลอดไปไม่ได้ การเรียนรู้ที่จะสร้างความสุขจากตนเอง ไม่ต้องรอให้สูญเสียใครไปแล้วจึงตระหนักคิดได้ แต่ควรเตรียมพร้อมรับมือกับคำว่า "จากลา" ไว้ให้เรามีสติกับชีวิตอยู่เสมอ เพื่อให้เราไม่หลงไปกับความสุขของการมีอยู่ และพร้อมรับมือกับทุกความเปลี่ยนแปลงในชีวิต ด้วยพลังใจที่แข็งแรง

9) ชีวิตลูกเป็นของลูกเสมอ ชีวิตเราก็เป็นของเรา ความสุขที่มีกันและกันคือความสุขที่ต่างคนต่างได้ใช้เวลาร่วมกัน แต่มันไม่ใช่ความสุขที่ผูกกัน ต่างคนต่างมีความสุข เพื่อตนเอง เพื่อได้ใช้ชีวิตของตนเอง ฉะนั้น อย่าใช้ชีวิตของเรา ไปในชีวิตของลูก แล้วเราจะพบเจอความสุขของเราเอง ที่ support ลูก เป็นกองหลัง ได้เห็นความงดงามของเขา ไม่ใช่เราต้องเข้าไปอยู่ในชีวิตของเขาทุกช่วงเวลา ทุกคนต่างมีพื้นที่ของตัวเอง และช่วงเวลาของตัวเองเช่นกัน

10) สุดท้ายแล้ว ตัวเราเองก็จะเติบโตอย่างเข้มแข็ง ยืนหยัดได้ด้วยตัวเอง และคนที่เรารัก หรือลูก ก็จะเติบโตบนความสุขของเขา ที่ต่างคนต่างแบ่งปัน มอบความสุขให้แก่กัน บนความเคารพและให้เกียรติชีวิตกัน แม้ว่าจะรักกันมากแค่ไหน คนเราต่างก็ไม่สามารถยึดโยงความสุขความทุกข์ของเรากับชีวิตใครได้ทั้งนั้น และเราต้องเรียนรู้ที่จะเยียวยาตัวเอง ในวันที่สุขเพราะเขา เศร้าเพราะเขา เพราะจริงๆแล้ว เราเศร้าหรือสุข เพราะเราเอาตัวเองไปผูกต่างหาก ทุกข์เหล่านั้นไม่ได้มาจากคนรักของเราหรอก ปล่อยวางเสียเถอะ

เพราะเราทุกคนต่างมีชีวิตเป็นของตัวเองเสมอนะ อย่าผูกชีวิตเราไว้กับใครเลย

#ตุ๊ดส์review