รีวิวการเป็นเชฟแบบไม่ได้ตั้งใจ

หลายคนผันตัวมาเป็นเชฟอาจจะด้วย passion หรือ ตั้งใจ แต่สำหรับผมแล้วบอกเลยมาแบบงงๆ

เริ่มต้นหลังจากที่ผมเรียนจบปริญญาตรีทำงานไปซักพัก ช่วงชีวิตในการทำงานหลังจากเรียนจบ ก็ติดเที่ยวแหละหลายๆคนน่าจะเป็นเหมือนกัน555 จนรู้สึกว่าจะมองไม่ค่อนเห็นอนาคนตัวเองซักเท่าไหร่ เลยตัดสินใจไปเรียนภาษาต่อที่ United state of America 🇺🇲🇺🇲🇺🇲

ช่วงแรกๆเรียนภาษาก็แอบไปทำงาน ต้องบอกก่อนนะว่าที่อเมริกาถ้าไปด้วยวีซ่านักเรียนเค้าห้ามทำงานนะ แต่เราแอบทำรับค่าจ้างเป็นเงินสด ชั่วโมงละ2.5ดอลล่า ก็ใช้ชีวิตเหมือนนักเรียนนอกทั่วไปทำงาน เที่ยวไปเรื่อย😆😆😆

จนมาถึงจุดเปลี่ยนของชีวิตตอนที่เรียนภาษาจบแล้ว ถ้าเราไม่หาเรียนต่อเราก็ต้องกลับบ้าน แต่เอาจริงๆตอนนั้นไม่รู้เลยจะเรียนอะไรต่อดี แต่เราอยากทำงานต่อเลยตัดสินใจเรียนเชฟเพราะแค่มันสามารถทำ internship ที่ร้านอาหารที่ทำได้ แต่ที่โชคดีคือร้านยังคงจ่ายค่าแรงเราเป็นเงินสดเหมือนเดิม นั่นหมายความว่าเราสามารถทำงานแบบถูกกฏหมายได้ครึ่งนึง😅😅😅

ช่วงที่เรียนเชฟก็เหมือนโชคดีอีกชั้นคือที่ร้านรู้ว่าเราเรียนเชฟเลยให้เราไปฝึกที่ซูชิบาร์บางวันคนครัวร้านขาดก็ให้เราไปทำในครัวร้อนเป็นการได้ประสบการณ์แบบไม่ได้ตั้งใจเลยรู้ตัวอีกทีเราก็ชอบงานนี้ไปแล้วและดันทำได้ดีด้วย🍜🍜🍙🍙🍛🍛🔪🔪

ตั้งแต่วันนั้นมาถึงวันนี้ก็น่าจะราวๆ 15ปีได้ละในวงการอาหาร เป็นทั้งเชฟ เป็นทั้งที่ปรึกษา และเป็นเจ้าของร้านอาหาร

สรุป: เส้นทางบนสายอาหารอาจจะมีโชคมาช่วยบ้างแต่บอกเลยว่าลำบากมาก เหนื่อยมากกกก และท้อมากแต่สิ่งนึงที่ยังทำให้อยู่ในวงการนี้คือความชอบและpassion และที่สำคัญอยู่มานานขนาดนี้ให้ไปทำอย่างอื่นก็ยากละล่ะ แต่ละคนเส้นทางไม่เหมือนกันนะครับสู้ๆ#Chef #foodie #cheflife