Story Time พึ่งเคยเจอกับตัวเอง🥲

ประสบการณ์ ค่อนข้างแย่ จากbts วัดพระ**

คือวันนี้หนูนัดกับแม่ที่สถานีนี้ซึ่งปกติไม่ค่อยได้มาเท่าไหร่เลย จึงทำให้ลงผิดฝั่ง🥹

ทีนี้หนูก็เลยไปถาม ผนง.ตรงห้องขายบัตร

ว่าสามารถเดินข้ามผ่านสถานีไปได้ไหมคะ

เพราะว่าสถานีนี้อยู่กลางวงเวียน1และ

2มีสายสีชมพูคั่นตรงกลาง

เพราะมีสายชมพูคั่นกลาง ทำให้การลงผิดฝั่งคือหายนะมาก แต่กลับได้คำตอบจากพนังงาน

ด้วยท่าทีค่อนข้าง*วีน* ว่า”ก็ลงไปทางนี้สิคะ!”(ทางออกที่อยู่ใกล้ๆ) “ลงไปละก็เดินข้ามถนนไปหน่อย เดี้ยวก็ถึงค่ะ” หนูก็เลยถามว่าถ้าหนูขอข้ามไปได้ไหม สามารถสแกนบัตรบีได้เลยรึเปล่า

ป้าพนักงานก็ทำท่าวีนๆฟิวยังไงก็ไม่ให้ไป แล้วก็ถามย้ำๆ ยังไงนะคะๆๆๆๆ หนูเลยกะจะเดินไปบอกพี่ที่คุมประตูแทน เพราะเคยลงผิดฝั่งที่สยามเขาก็วิทยุสื่อสารประสานให้เปิดให้ได้ แต่เขาก็เร่งไมค์มาบอกว่า “ไม่ใช่ทางนั้นค่ะ ลงไปทางออกนี้ๆนะคะ” (ทุกคำพูดออกมาแบบใส่อารมณ์ทั้งหมด)

เราก็เลยตัดใจ เดินไปตามทางที่เขาบอก ลงไปถึงข้างล่าง คือเราสงสัยมากว่าถ้าลูกป้าเขาหลงทางอะ เขาจะบอกทางตรงนี้ให้ไหม คือลงไปแล้วเป็นโค้งของวงเวียน ซึ่งรถวิ่งกันเร็วมามากๆและเป็นจุดอับสายตา และที่สำคัญคือ มีไม่ต่ำกว่า 6 เลน ที่เราต้องข้าม😭😭

มันยากขนาดนั้นเลยหรอแค่ประสานงานกัน คือให้จ่ายเงินเพื่อแค่ข้ามไปประตูอีกฝั่งก็ได้ค่ะ เราจ่ายได้เพราะเราไม่ชอบข้ามถนนหลายๆเลนเลย แต่เขากลับทำไม่รู้อะไรสักอย่างและวีน อันนี้คือแย่ที่สุด🥲

*ดักดราม่านะคะ* มันมีสะพานลอยอยู่ค่ะแต่ที่ไม่ได้ข้ามเนื่องจากพยายามเชฟ ข้อเท้า และเข่า เนื่องจากมีปัญหาสุขภาพเรื้อรังอยู่แล้ว อะไรเลี่ยงได้เราก็เลี่ยงค่ะ อวัยวะเส้นเอ็นอะไรมันไม่มีอะไหล่เนอะ น่าจะพอเข้าใจ

In the nut shell ที่กล่าวมาทั้งหมดนี้แค่เป็นความสงสัย ว่าทำไมต้องใช้อารมณ์😌เราไม่ได้มีการกระทำสีหน้าท่าทางหรือคำพูดที่หาเรื่องป้าพนักงานเลย ด้วยซ้ำ

เราแค่ลงผิดฝั่ง คือถ้าไม่ได้ก็บอกดีๆ หรือบอกให้ซื้อตั๊วก็ยอมอยู่แล้ว คือถ้าเหตุการณ์นี้ไม่ได้เกิดกับเรา

แต่ถ้าเกิดกับตาสีตาสายายมียายมาที่เขาไม่รู้ทางจริงๆ จะต้องลงไปเดินอ้อม เดินข้ามถนน เสี่ยงขนาดนั้นจริงๆหรอคะ ที่จะเล่าก็มีแค่นี้ค่ะ

อยากจะแชร์ปสก.ที่ไม่ควรมีใครได้รับให้ฟัง

หรือถ้าเพื่อนๆเคยเจอปสก.เกี่ยวกับbtsแย่ๆ

มาแชร์กันได้นะคะ🫠

#storytime #เรื่องเล่า #lemon8review #Lemon8Diary

#Lemon8ฟอรั่ม #แชร์ประสบการณ์ #เล่าเรื่อง