ประสบการณหลังจากตัดสินใจลาออกจากงานประจำ

โพสต์นี้จะมาแชร์ประสบการณ์การตัดสินใจลาออกจากงานประจำที่ทำมาประมาณ 3 ปี (3 ปีสำหรับเรา ถ้าอยู่ผิดที่คือเป็นการเสียเวลานานมาก)🥹

มาเริ่มกันเลยดีกว่า

เราเคยเป็นครูที่โรงเรียนเอกชน ในส่วนของสังคมการทำงานก็ค่อนข้างดีค่ะ พี่ๆที่ทำงานช่วยเหลือเราเป็นอย่างดี สอนงานเราดีมาโดยตลอด คอยเลี้ยงดูปูเสื่อเหมือนลูกในไส้เลยก็กว่าได้

แต่ในส่วนของเนื้องานค่อนข้างจะทรหดอดทนไปนิดนึง เริ่มแรกก็เข้างานก่อน 7 โมง😭 (ซึ่งอันนี้น่าจะเป็นปกติของโรงเรียนทุกที่อยู่แล้ว แต่สำหรับเราคือทรมานมาก) เลิกงาน 5 โมงเย็น หรือบางวันถ้ายังทำงานไม่เสร็จก็ต้องเลิกช้ากว่านั้น และไม่ได้โอทีนะจ๊ะ❌

ในส่วนของวันหยุด หยุดเสาร์-อาทิตย์, นักขัตฤกษ์, หยุดปิดเทอม และ หยุด summer หลายคนคงสงสัยว่า หยุดเยอะขนาดนี้ไม่ดีหรอ อันที่จริงในช่วงหยุดเสาร์อาทิตย์เราก็แทบจะไม่ได้หยุดอยู่แล้วค่ะ ต้องมาเตรียมการสอน ทำบันทึกหลังการสอนจิปาถะไปเรื่อย วันหยุดเลยเหมือนไม่ได้หยุด 😭

ช่วงปีแรกที่เราเริ่มทำงานก็ยังไม่มีปัญหาอะไร แต่พอเข้าปีที่ 2-3 เริ่มมีปัญหาเรื่องสุขภาพเข้ามา ป่วยบ่อย รู้สึกเหมือนพักผ่อนไม่เพียงพอตลอดเวลา วันหยุดไม่อยากทำอะไร อยากนอนอย่างเดียว รวมถึงมีอาการปวดหลังตลอดเวลาคล้ายจะเป็นออฟฟิตซินโดรม ต้องไปหาหมอนวดบ่อยๆ 55555 บางทีคนรอบข้างบอกว่าเหมือนจะเป็นไบโพล่าร์ เพราะเรามีอารมณ์ขึ้นลงง่าย แบบได้ยินเสียงอะไรดังแทรกขึ้นมานิดหน่อยก็จะหงุดหงิด

เลยตัดสินใจลาออกดีกว่า เพราะอีกอย่างเลยก็คือค่าตอบแทนน้อยกว่าการเสียเวลาทำงาน เงินปรับประจำปีก็น้อย โอกาสเติบโตยิ่งน้อยเข้าไปอีก

ต่อมาเป็นงานที่ 2 ได้มีโอกาสเข้าไปทำงานกับบริษัทตกแต่งภายใน ในตำแหน่ง Admin ประจำโครงการ🏗️

เป็นงานที่ตอนแรกก็รู้สึกว่าท้าทายมากเพราะอยากลองเปลี่ยนไปทำอะไรใหม่ๆ ที่ไม่ใช่ครูแล้ว เวลาเข้างานก็ทั่วไป เข้า 8 โมง เลิก 5 โมงเย็น 👍🏻 แต่พอมาทำจริงๆ เริ่มรู้สึกว่าไม่สนุก เพราะไม่ค่อยเข้าใจเรื่องพื้นฐานในการทำงานเกี่ยวกับโครงสร้าง ก่อสร้างและงานตกแต่งเลย เหมือนยิ่งเรียนรู้ยิ่งไม่เข้าใจ 😭 ประกอบกับต้องเข้าไปทำโอทีทุกวันเสาร์ บางวันก็มีโอทีเย็นเลิกงานไม่ค่อยเป็นเวลา ทำให้เราไม่สามารถแพลนอะไรไม่ได้เลย❌ และเตอนนั้นเราก็มีสอนพิเศษตอนเย็นด้วย ทำให้กระทบกับงายสอนพิเศษมากๆ บวกกับขับรถค่อนข้างไกล ค่าตอบแทนที่ได้ไม่ค่อยคุ้มกับค่าน้ำมัน ทำได้ 1 เดือนเลยตัดสินใจลาออก

หลังจากที่ได้ประมาณ 1 สัปดาห์ตอนแรกก็รู้สึกสดชื่นดี เพราะมีเวลาพักผ่อน ได้มีเวลาทำนั่นนี่ 🥰 แล้วก็เริ่มทำงานสอนพิเศษช่วง 1 ทุ่ม จนถึงประมาณ 3 ทุ่ม แต่ผ่านไปได้อีกสัปดาห์เริ่มคิดว่า เอ๊ะ เหมือนเงินจะไม่พอใช้ 555555 เอาไงดี 🥲 แต่ก็ไม่อยากทำงานประจำแล้ว

เลยตัดสินใจลองหาอะไรทำเพิ่ม เพราะตอนเช้าก็ว่างอยู่ ก็ได้มาตกลงปลงใจที่จะทำแซนด์วิชขาย 🥪

จำได้เลยว่าก่อนวันที่จะออกไปขายไม่รู้ว่าจะต้องขายตรงไหน ไปถามแม่ค้าในแถวนั้นก็ไม่มีใครให้ข้อมูลสักคน แต่ก็ยังออกไปขายเลยไปหาที่ว่างๆ แล้วตั้งโต๊ะขายเลย ไปเจอพี่คนนึงมาให้ข้อมูลว่า ขายตรงนี้ขายไม่ได้หรอก 🥹 ให้ลองไปขอขายกับป้าขายแกง ตอนนั้นก็ลองไปขอขายกับเขาดู ไม่ได้เผื่อใจด้วยว่าเขาจะไม่ให้ที่ แต่คุณป้าก็ใจดีมาก เขาให้เราขายด้วย ตอนนี้เราขายแซนด์วิชมาได้ประมาณ 2 อาิตย์แล้วนะทุกคน แต่ต้องตื่นเช้าหนักกว่าเป็นครูอีก 🥲 เพราะต้องตื่นตั้งแต่ตี 3 ครึ่งมาทำแซนด์วิช แล้วตี 5 ครึ่งก็ออกไปตั้งร้าน ขายวันจันทร์ถึงวันเสาร์ แล้วยิ่งวันไหนเป็นวันพระนะ ต้องไปตั้งร้านตั้งแต่ ตี5 ขายจนถึงช่วง 7-8 โมงก็กลับมาพักผ่อนเก็บแรงแล้ว เพราะช่วงบ่ายๆ ก็ต้องเช็คสต็อกของว่าจะมีพอขายหรือเปล่า ถ้าวันไหนของเหลือน้อย ตอนบ่ายๆก็จะออกไปซื้อของมาตุนไว้ ส่วนช่วงเย็นเราก็มีเวลาสอนพิเศษเหมือนเดิม แต่เพิ่มเติมคือสามารถรับนักเรียนเพิ่มได้ตั้งแต่ 5-6 โมงเลย

ตั้งแต่เราลาออกมา เรามีความสุขมากขึ้น ไม่ค่อยป่วยบ่อย จะมีแค่รู้สึกเมื่อยเนื้อตัวเวลาที่มีออร์เดอร์แซนด์วิชเยอะๆ แต่พักผ่อนตื่นมาก็หายแล้วอ่ะ อีกอย่างไม่ค่อยเหนื่อยใจด้วย🥰

สุดท้ายนี้อยากจะบอกทุกคนว่าตำแหน่งหรือหน้าที่การงานไม่ใช่ทุกอย่างในชีวิตนะคะ ถ้าเริ่มรู้สึกว่าร่างกายไม่ไหว หรือสังคมในที่ทำงาน toxic อยากให้ลองคิดดีๆว่ามันคุ้มค่ากับสุขภาพกายและสุขภาพจิตที่จะเสียไปมั้ย การทำงานได้เงินเยอะเป็นเรื่องที่ดีค่ะ แต่จะดีมากกว่าถ้าเราไม่ต้องเอาเงินที่ได้มาไปรักษาตัวหรือรักษาใจเพราะการทำงาน อยากให้ทุกคนได้ลองใช้ชีวิตที่อยากใช้ ลองลงมือทำอะไรที่อยากทำกันดูนะคะ และขอฝาก ร้านแซนด์วิชเล็กๆที่เพิ่งเริ่มต้นไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยค่ะ ขอบคุณมากๆที่อ่านจบ

เป็นกำลังใจให้ทุกคนค่ะ 🫶🏻

#รีวิวชีวิตทำงาน

#ลาออกจากงาน

#ลาออกแล้วไปไหน

#ประสบการณ์ลาออก

#ลาออก