ทำไม? การอยู่คนเดียวอย่างโดดเดี่ยวจึงน่ากลัวกับเรานัก

คุณเคยรู้สึกไหมว่าบางช่วงของชีวิตเหมือนนกตัวเดียวบนสายไฟ? ที่ในสายตาคนอื่นมันก็แค่จุดเล็กๆ ท่ามกลางท้องฟ้ากว้างใหญ่และเมฆที่ไหลผ่านไปอย่างไม่สนใจ

.

ความเงียบของภาพนี้กลับกระซิบว่า "นี่แหละ พื้นที่ของคุณที่จะได้หยุดฟังเสียงในหัวใจตัวเอง"

.

หลายครั้งความโดดเดี่ยวมันน่ากลัวใช่ไหม? แต่ถ้าเรามองใหม่ มันก็เหมือนกับที่สายไฟไม่เคยทิ้งนกตัวนั้น เราก็ไม่ได้ถูกทอดทิ้งจากชีวิต

.

แต่นี่คือช่วงเวลาที่เราได้ใช้ "พื้นที่ว่าง"

.

เป็นแหล่งพลังงานในการฟื้นฟูจิตใจ ไม่ต้องคิดซับซ้อน บางทีความเงียบคือคำตอบที่เราไม่เคยได้ยิน เพราะเสียงรอบตัวมันดังเกินไป

.

การอยู่กับตัวเองบนสายไฟ ไม่ใช่การยอมแพ้ แต่เป็นการยอมรับ การยอมรับว่าเราไม่ต้องวิ่งตามสิ่งที่ไม่มีวันจับได้

.

บางทีการอยู่ที่นี่ ท่ามกลางความนิ่งสงบ กลับทำให้เราเห็นภาพใหญ่ชัดขึ้น ชีวิตไม่จำเป็นต้องมีคนข้างๆ ตลอดเวลา ความโดดเดี่ยวสามารถกลายเป็นมิตรที่นำทางเราไปสู่จุดที่ลึกลงในจิตใจ และทำให้เราแข็งแกร่งกว่าเดิม

.

เพราะบางที...เราอาจไม่ต้องการอะไรนอกจากแค่ "การได้ยืนอยู่บนสายไฟ" แล้วมองดูท้องฟ้าในแบบของเราเองจริงไหมครับ?

.

———

หากบทความนี้ทำให้คุณรู้สึกดี

ผมขอคอมเมนต์สั้นๆ ว่า 'ใช่เลย'

ผมจะดีใจมากครับ!

———

ไอเดียแนวคิดจากหนังสือ:

(พลังของคนกล้าทำอะไรคนเดียว)

.

#หน่องโฟโต้ไกด์ #guidelineguideyou #shotoniphone