EP:03 🆙 #คุณหมอตัวน้อย ..คุณค | แกลเลอรีที่โพสต์โดย แมงมุมใต้เตียง❀ | Lemon8

EP:03 🆙 #คุณหมอตัวน้อย ..คุณคาวบอยยอดรัก.⋆｡♞˚ : บทที่ 1 - น้องสาวของชายชรา

รถไฟขบวนเที่ยงวันแล่นออกจากคลังสีแดงเล็กๆ ที่ดรายเลค และเลี้ยวหายไปหลังเนินเขาจนพ้นสายตา ขณะที่ผู้มาเยือนเพียงคนเดียวของสถานีกำลังมองเข้าไปในห้องรับรองผู้โดยสารที่ไร้ชีวิตชีวาอย่างคาดหวัง เธอหันไปจ้องมองตามรถไฟที่ดูเหมือนเป็นสายใยสุดท้ายที่เชื่อมโยงเธอกับอารยธรรม จากนั้นก็เดินไปที่ขอบชานชาลาพร้อมกับรอยขมวดคิ้วอย่างเห็นได้ชัดบนหน้าผากที่โผล่ออกมาใต้หมวกสักหลาดของเธอ

ชายหนุ่มร่างท้วม ตัวใหญ่แต่ไม่สูงโยนกระสอบพัสดุลงบนรถม้าโทรมๆ แล้วขับช้าๆ ตามรางรถไฟไปยังไปรษณีย์ หญิงสาวมองตามเขาไปจนลับสายตาแล้วถอนหายใจอย่างเศร้าสร้อย เบื้องหน้าเธอคือทุ่งหญ้าโล่งกว้างเขียวชอุ่มที่เลือนรางที่ขึ้นอยู่ตามแอ่ง บางแอ่งดูรกร้างเป็นสีน้ำตาลบนยอดเขา นอกจากแท่นน้ำและสถานีรถไฟแล้ว ไม่มีบ้านเรือนให้เห็นเลย สภาพแวดล้อมอันเงียบสงัดและโดดเดี่ยวนั้นสร้างความอึดอัดให้กับเธอ

เจ้าหน้าที่ของสถานีกำลังขนกล่องลงจากชานชาลา หญิงสาวหันกลับมา เดินตรงเข้าไปหาเขาอย่างเด็ดเดี่ยว และสายตาอันราบเรียบของเธอก็ก่อให้เกิดความกระอักกระอ่วนในใจของเขา

"ไม่มีใครมารับฉันเลยเหรอ?" เธอถามเสียงกร้าวแม้มันจะไม่จำเป็นเลย "ฉันคือนางสาววิทมอร์ และพี่ชายของฉันมีไร่สักแห่งแถวนี้ ฉันเขียนจดหมายไปบอกเขาสองสัปดาห์ที่แล้วว่าฉันจะมา และฉันคาดหวังอย่างยิ่งว่าเขาจะมารับฉัน" เธอสอดผมสีน้ำตาลที่ปลิวตามลมไว้ใต้หมวก มองเจ้าหน้าที่ด้วยสายตาตำหนิราวกับว่าเขาเป็นคนผิด ซึ่งเจ้าหน้าที่รู้สึกขึ้นมาอย่างกะทันหันราวกับว่าความผิดนั้นเป็นของเขาและแก้มของเขาก็แดงก่ำด้วยความละอาย ชายคนนั้นยืนเตะกล่องส้มเบาๆ อย่างผู้สำนึกผิดในบาป

"รถม้าของวิทมอร์อยู่ที่เมือง" เขารีบพูด "ผมเห็นคนของเขามาถึงที่นี่ตอนกำลังกินข้าวมื้อเย็น เหมือนมีข่าวว่ารถไฟจะมาช้า แต่มันก็มาถึงทันเวลาที่กำหนดไว้พอดี" เขาพยายามกอบกู้ศักดิ์ศรีอย่างสิ้นหวังและแอบกลืนคำขอโทษที่น่าอดสู ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในสำนักงานของเขา

มิสวิทมอร์เดินตามเขาไปสองสามก้าว แต่เปลี่ยนใจ เธอเดินไปมาบนชานชาลาด้วยความสงสารตัวเองอยู่ประมาณสิบนาที จากนั้นรถม้าของฟลายอิ้งยูก็แล่นมาพร้อมกับฝุ่นที่คละคลุ้ง เจ้าหน้าที่รีบออกไปช่วยยกหีบสองใบ ซึ่งมีแมนโดลินและกีตาร์ที่อยู่ในกล่องผ้าใบ

ทีมม้าคู่สีครีมยังคงวิ่งวนเป็นวงกลมอย่างน่าหวาดเสียว ก่อนจะขึ้นมาประจำที่ชานชาลา ตัวสั่นระริกด้วยความกระหายที่จะออกวิ่งพรวดพราดไปข้างหน้า ดวงตาโตๆ ของมันกลิ้งไปมาอย่างกระวนกระวาย มิสวิทมอร์ขึ้นไปประจำที่นั่งอยู่ข้างชิป โดยภายในรู้สึกหวั่นใจปะปนกับความโล่งอก เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้วสายบังเหียนก็ถูกคลายอย่างเผยิบผยาบ เพ็ตยืนชันตัวเองขึ้นบนขาหลังด้วยความดีใจ ส่วนพอลลี่ก็ทะยานพรวดพราดไปข้างหน้าอย่างหุนหัน

หญิงสาวกลั้นหายใจจนแทบหายใจไม่ออก ขณะที่ชิปเหลือบมองเธออย่างเฉียบคมจากหางตาของเขาเอง เขาหวังว่าเธอจะไม่กรีดร้อง เขาเกลียดผู้หญิงที่กรีดร้อง เขาตัดสินใจหลังจากการมองสำรวจอย่างรวดเร็วว่า ‘เธอดูเด็กเกินไปที่จะเป็นหมอ’ และเขาก็ภาวนาขอให้เธอไม่ใช่ประเภทสาวน้อยหวานแหวว เพราะเขาไม่มีความอดทนกับผู้หญิงแบบนั้น: แต่ความจริงแล้ว เขาเองก็ไม่เคยมีความอดทนกับผู้หญิงคนไหนเลยต่างหาก

เขาพูดกับม้าด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น ซึ่งม้าก็เชื่อฟังและเปลี่ยนจังหวะเป็นการเดินเหินยาวๆ ที่มั่นคงอย่างไม่รู้จักเหนื่อย จนกระทั่งหัวใจของหญิงสาวกลับมาเต้นเป็นปกติอีกหน

สองไมล์ผ่านไปรวดเร็วท่ามกลางความเงียบเชียบระหว่างคนสองคน จากนั้น มิสวิทมอร์ก็บังคับตัวเองให้กลับมาอยู่กับปัจจุบัน และสังเกตว่าชายหนุ่มข้างกายเธอไม่ได้เปิดปากพูดอะไรเลย ยกเว้นตอนที่เขาพูดกับม้าของเขาแค่ครั้งเดียวที่ชานชาลา; เธอหันศีรษะไปมองเขาด้วยความสงสัย ชิปรู้สึกถึงสายตาที่จับจ้องมาก็เกิดอาการต่อต้านขึ้นมาภายในใจทันที

มิสวิทมอร์ตัดสินใจหลังจากการพินิจพิจารณาอย่างละเอียดว่าเธอค่อนข้างชอบรูปลักษณ์ของเขา แม้เขาจะไม่ค่อยดูเป็นหนุ่มผู้ยิ้มแย้มแจ่มใสสักเท่าไหร่ก็ตาม … บางทีเธอคิดว่าเธอน่าจะเบื่อหนุ่มๆ ประเภทชอบยิ้มแย้มพวกนั้นไปบ้างแล้วก็ได้ 

ใบหน้าที่เรียวยาวของเขาดูสง่า และแข็งแกร่ง .. ความแข็งแกร่งนั้นมาจากคิ้วที่ได้ระดับ สันจมูกที่โด่งตรง และคางเหลี่ยม ผสานกับริมฝีปากที่ดูขัดแย้งกันเอง นั่นคือ: มันดูโค้งมนและบอบบางราวกับริมฝีปากของผู้หญิง แต่ความสง่าเป็นเสน่ห์ที่มองเห็นได้ไม่ชัดเจน ไม่ใช่ลักษณะเด่นใดในลักษณะเด่นหนึ่ง แต่แฝงอยู่ทั่วทั้งใบหน้า ส่วนดวงตา เธอยังคาดเดาสีของพวกมันไม่ออก เพราะยังไม่เคยเห็นมันตรงๆ เลยสักหน แต่เธอก็อดคิดไม่ได้ว่า สาวๆ หลายคนคงยอมทุ่มเทอะไรหลายอย่างเพื่อให้ได้ขนตาแบบนั้นมาครอบครอง

ฉับพลันสายตาของเขาก็ละจากเส้นทางและหันมาสบตากับเธออย่างตรงไปตรงมา ซึ่งถ้าหากว่าเขาตั้งใจจะทำให้เธอเขินอายล่ะก็ บอกเลย เขาล้มเหลว - เพราะเธอไม่เพียงแค่ยิ้มและพูดกับตัวเองว่า: 'อ๊ะ! พวกมันเป็นสีน้ำตาลแกมทอง'

"คุณไม่คิดว่าเราควรจะแนะนำตัวสักหน่อยเหรอ?" เธอถามอย่างใจเย็นเมื่อมั่นใจแล้วว่าดวงตาของเขาไม่ใช่สีน้ำตาลธรรมดา

"อาจจะ" น้ำเสียงของชิปสุภาพ ราบเรียบ

มิสวิทมอร์เคยสงสัยว่าเขาอาจจะขี้อายอย่างน่าเจ็บปวดตามแบบฉบับของชายหนุ่มชาวชนบท แต่ตอนนี้เธอมั่นใจแล้วว่าเขาไม่ได้เป็นแบบนั้น เขาเป็นปรปักษ์อย่างอดทน

"แน่นอน คุณรู้จักชื่อของฉันอยู่แล้ว: ฉันคือเดลลา วิทมอร์" เธอพูด

ชิปใช้แส้ปัดแมลงวันออกจากสีข้างของพอลลี่อย่างระมัดระวัง

"ผมยอมรับว่า ผมได้รับมอบหมายให้ไปรับ ‘มิสวิทมอร์’ ที่สถานีรถไฟ และผมก็เห็นผู้หญิงเพียงคนเดียวที่อยู่ในสายตา"

"คุณรับคนมาถูกคนแล้ว แต่ฉันไม่ใช่ ฉันไม่มีทางรู้เลยแม้แต่น้อยว่าคุณเป็นใคร" 

"ผมชื่อ โคล์ท เบนเน็ทท์ และยินดีที่ได้รู้จักคุณ"

"ฉันไม่อยากจะเชื่อหรอก..คุณดูไม่ค่อยยินดีเลย" มิสวิทมอร์พูดพร้อมกับรู้สึกขำขันอยู่ในใจ

"นั่นเป็นสิ่งที่เหมาะสมที่จะพูดเมื่อคุณได้รับการแนะนำให้รู้จักกับผู้หญิง" ชิปพูดอย่างไม่ใส่ใจ แม้ริมฝีปากของเขาจะกระตุกนิดหน่อยที่มุมของมันก็ตาม และมิสวิทมอร์ก็คิดไม่ออกว่าจะตอบโต้อย่างไรกับประโยคที่จริงใจข้อนี้ หลังจากเงียบไปสักพัก เธอก็ออกความเห็นว่า: "ลมแรงจัง"

"ใช่" ชิปเห็นด้วยว่าวันนี้อากาศมีลมแรง แล้วจากนั้นบทสนทนาก็เงียบงันลง

📝 ผู้แปลและปรับแปลง: ก็ ณ ก่อนนั้น

🩷 สนพ : NiyayZAP

🌐 พิกัด อ่านนิยายใน website: https://niyay-zapzap.blogspot.com/search/label/%E0%B8%84%E0%B8%B8%E0%B8%93%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%AD%E0%B8%95%E0%B8%B1%E0%B8%A7%E0%B8%99%E0%B9%89%E0%B8%AD%E0%B8%A2%20%E0%B8%84%E0%B8%B8%E0%B8%93%E0%B8%84%E0%B8%B2%E0%B8%A7%E0%B8%9A%E0%B8%AD%E0%B8%A2%E0%B8%A2%E0%B8%AD%E0%B8%94%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%81

.⋆｡🌿˚ #อ่านตามlemon8 #นิยาย | #นิยายแปล | #ความรัก | #โรมานซ์ | #Classic | #fiction #Western #Cowboy | ♥ #romancenovels #love #ChipOfTheFlyingU #2024Trends สุดปัง .⋆｡~˚ ♥