รีวิว ความสัมพันธ์ ที่ต้องใช้ความพยายาม (Part2)

Bureau : cliquez avec le bouton droit de la souris et sélectionnez "Enregistrer le lien sous..." pour télécharger.

PHOTOS
	JPEG	Télécharger

ใครพึ่งมาอ่านโพสนี้แนะนำให้ย้อนไปอ่าน part 1 ก่อนนะคะ

และย้ำว่าเราจบกันดีไม่ได้เกลียดกัน เพราะตอนที่รักกันก็ถือเป็นช่วงเวลาที่ดีมากๆสำหรับเราค่ะ

อ่ะมาต่อกันค่ะ !…

หลังจากที่เรานัดเจอเค้าเค้าก็มาทันที ตอนที่เจอความรู้สึกที่มีกับเค้าทั้งหมดของเรรากลับมา เราให้อภัยทุกอย่างทั้งๆที่เค้าไม่ได้ขอโทษด้วยซ้ำ อย่าว่าแต่ขอโทษเลยค่ะเรายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเค้ารู้สึกผิดต่อเราบ้างมั้ยในตอนนั้น 555555 นึกย้อนไปแล้วก็ขำตัวเองดีค่ะ

…หลังจากที่กลับมาคุยกัน ก็เหมือนเดิมค่ะทำทุกอย่างเหมือนแฟน ครั้งนี้ทุกอย่างมันดีมาก ดีมากจริงๆ จนตอนนั้นเราคิดและฟีลแบบมั่นใจกับตัวเองประมาณนึงเลยว่า นี่แหละ ”คนที่ฉันรัก“ (แล้วเค้าก็คงต้องรักฉันบ้างแหละ) ความรักมันเป็นแบบนี้นี่เอง มันดีจริงๆค่ะ ใจฟูไปหมดทุกอย่าง ยังจำความสุขตอนนั้นได้ดีค่ะ (แต่ลึกๆแล้วเราคิดว่ามันมีบาดแผลที่เคยเกิดขึ้นมันไม่เคยหายไปไหนเลยเพราะเมื่อไหรที่คิดย้อนกลับไปก่อนหน้านั้นเมื่อไหรเราก็รู้สึกเสียใจและเจ็บปวดมากเหมือนเดิม) หลังจากนั้นประมาณครึ่งปีที่ทุกอย่างมันดีจนกระทั่งใกล้ถึงวันรับปริญญาของเค้า เย็นวันหนึ่งเค้ามาบอกเราว่าแฟนเก่าที่อยู่ต่างประเทศซื้อตั๋วเพื่อมางานรับปริญญาเค้าไว้นานแล้วตั้งแต่ก่อนเลิกกัน เค้าบอกไปแล้วว่าไม่ต้องมา แต่นางก็ยังยืนยันว่าจะมา เราช็อคไปหนึ่งช็อต นั่นไม่ใช่ประเด็นค่ะ ประเด็นมันอยู่ที่ นางจองมาอยู่ไทย 1 เดือน และเค้าต้องเป็นคนไปรับนางที่สนามบิน เพื่อพานางไปนอนที่บ้านเค้าเพราะนางไม่มีใครที่กรุงเทพ ตอนนั้นความรู้สึกเราพังไปอีกครั้งค่ะ ก่อนหน้านี้พอจะทราบว่าฝ่ายผู้หญิงพยายามจะง้อเค้าอยู่ แต่ไม่คิดว่าจะมีเหตุการณ์นี้ แต่พอสถานะการณ์มันเป็นไปแบบนี้ เราก็ทำอะไรไม่ได้เพราะก็ต้องยอมรับว่าเรายังไม่ได้ตกลงเป็นอะไรกัน นั่นแหละค่ะ ดีทุกอย่างแต่ไม่มีสถานะ พอจะเรียกร้องเลยไม่ค่อยกล้าเพราะยังรู้สึกว่าไม่มีสิทธิ (ตอนนั้นไม่คิดว่าตัวเองจะเป็นนางเอกขนาดนั้นค่ะ) เราทำได้แค่เจ็บปวดและเก็บความรู้สึก เย็นวันนั้นเค้าก็ไปรับแฟนเก่า ไปกินข้าวกับกลุ่มเพื่อนเค้าและพากันกลับบ้านเค้า เค้ารายงานเราตลอดว่าอยู่ไหนทำอะไร แต่มันแย่มากเลยค่ะความรู้สึกตอนนั้นมันยิ่งตอกย้ำว่าเราทำตัวเป็นของตายหรือเปล่า..!

… แต่ก็พยายามอดทนและเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นให้ได้ จนถึงวันงานรับปริญญาเค้า เราไปในฐานะแขก ไปถ่ายรูปเอาของขวัญและดอกไม้ไปให้ แต่แฟนเก่าเค้าอยู่ด้วยตลอดเหมือนสถานะแฟนปกติ รู้สึกเป็นส่วนเกินมากๆ หลังจากวันนั้นเราเห็นภาพและสถานะตัวเองชัดเจนขึ้น เราก็เลยอ่านแต่ไม่ตอบผ่านไป 2-3 วัน เค้าเหมือนแอบโทรมาหาเราถามว่าทำไมถึงไม่ตอบไม่คุยกับเค้า เราพูดอะไรไม่ออกได้แต่ร้องไห้ มันก็คงเป็นความรู้สึกอัดอั้น เลยถามเค้ากลับไปแบบพลั่งพลูคำถามว่า ไม่แคร์เราบ้างหรอ ทำไมต้องพาผู้หญิงคนนั้นไปนอนที่บ้าน นี่กรุงเทพนะโรงแรมเยอะแยะ แล้วทำไมต้องทำเหมือนไปแอบโทรหาเรา นี่เราเป็นคนปัจจุบันนะ สิ่งที่เค้าตอบมาคือ เค้าไม่มีทางเลือก ผู้หญิงคนนั้นร้องไห้ตลอดเค้าสงสาร!!!

…เราจุกในอกมากเลยค่ะ ในขณะที่เค้าตอบเราก็ร้องไห้อยู่นะคะเหมือนเค้าไม่เคยได้ยินเสียงร้องไห้ของเราเลย เราถามเค้าว่าแล้วไม่สงสารเราบ้างหรอ เขาตอบว่า ก็คนนั้นเขาอยู่ข้างๆตรงนี้ ส่วนเราเขาไม่เห็นว่าเราร้องไห้ นั่นคือจุดที่เราพังอีกครั้ง (แต่ไม่รู้ครั้งที่เท่าไหร) แต่ครั้งนี้มันชัดจนเราตัดสินใจที่จะตัดขาดเค้าอีกครั้งได้ทันที ไม่ทักหาและพูดคุยกับเค้าอีกเลยหลังจากที่แฟนเก่าเขามางานรับปริญญาแล้งบินกลับไป ส่วนเค้าก็กลับไปคบกับแฟนเก่าที่บินมาง้ออีกครั้งเช่นกัน ผ่านไปอีกประมาณ 3-4 เดือน เค้าเป็นคนมาง้ออีกแล้วค่ะ พร้อมกับคำพูดที่บอกว่าเลิกกันแล้วจริงๆ!!!!?

…แน่นอนค่ะ ยังรักเค้าอยู่มั้งคะ ก็กลับไปคุยกันอีก ถ้านับครั้งนี้ก็ครั้งที่ 4 แล้ว กินเวลาตั้งแต่เริ่มรู้จักเค้ามาก็เกือบ 5 ปีค่ะ ที่เราอยู่ในสถานะอะไรก็ไม่รู้ ปกติไม่เคยให้โอกาสใครเยอะขนาดนี้ และครั้งนี้กลับมาคุยได้ไม่นานเค้าก็ ”ขอเราเป็นแฟน” 🤓 การเป็นแฟนครั้งนี้ยังมีเรื่องราวอีกมากมาย…

ยาวพอประมาณอีกแล้ว พอก่อนนะคะ เดี๋ยวจะมาต่อให้อีกใน

Part3

แต่ย้ำอีกครั้งว่านี่คือมุมมองของเราแค่ฝ่ายเดียว🌚

#ติดเทรนด์ #แฟนเก่า #ความสัมพันธ์