EP.2 ต่อจากนี้คือไม่ทนค่ะ

ต่อจากEP.แรกค่ะ 😖ก่อนอื่นขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาคอมเม้นท์ค่ะ

เริ่มเลยค่ะ....😣

😞หลังจากเหตุการณ์ที่ผ่านๆมาจนถึงทุกวันนี้ ก็ยังเหมือนเดิมค่ะ เราพยายามเข้าหาเหมือนเดิม ล่าสุดเราสังเกตุมาสักระยะค่ะ ตอนเวลาเราทำงานแล้วเราหันไปเจอ พี่ ก พี่ ข คุยกัน เขาจะชอบหันมาหาเรา เหมือนนินทราเรายังไงก็ไม่รู้บอกไม่ถูกค่ะ ปกติพี่ ข ดีกับเรานะคะ แต่หลังๆนี่เปลี่ยนไป.... เราอึดอัดเหมือนโดนนินทราตลอด เราเลนตัดสินใจเดินไปถาม พี่ๆเขาว่า “พี่ๆคะ งานหนูมีตำหนิตรงไหนบอกได้เลยนะคะ หนูจะปรับปรุง”(เรายิ้ม) พี่ ก ก็ไม่คุยเช่นเคย เงียบ เดินหนี ส่วนพี่ ข ก็ตอบว่า “ได้จ้า” พี่เขาก็เดินไป หลังจากนั้นเขาก็เดินไปหากัน แล้วคุยอะไรกันไม่รู้ค่ะ เรามีความรู้สึกแปลกๆ

-จากนั้นเลยตัดสินใจ ลองเข้าหาพี่ ก อีกครั้ง “พี่คะดูรายงานให้หน่อยได้ไหมคะ ว่า ok ไหม ถ้ายังมีอะไรปรับ เพิ่มเติมมาได้เลยค่ะ ” พี่ ก ตอบว่า “อืม” เราท้ออีกรอบค่ะ บอกตามตรง

จนเที่ยงๆของวันนั้น เรากินข้าวเสร็จ เราไปนั่งเล่นโทรไลน์ถามแม่ว่ากินข้าวกับอะไร“ เวลาเราโทรเป็นเวลาพักค่ะ พักเที่ยง

(ตรงนี้แหละค่ะ ที่เราไม่โอเค ทำให้เรารู้ว่าเราจะไม่ทนอีกต่อไป)

เรานั่งอยู่สักพักเราเดินเข้ามา ได้ยินพี่ ข คุยกับพี่ ก ว่า ”มันไปนั่งทำx่าไรตรงนั้นวะ!“ เราได้ยินเต็มสองหู พี่ก ”ช่างมัน“

เราแบบแทบจะร้องไห้ เราเลยเดินไปห้องน้ำ ไปแอบร้องไห้คนเดียว แบบทุกคนคะเราผิดอะไรหนักหนา เราทำงานเหนื่อยเราไม่เคยบ่นเคยว่าค่ะ เพราะเราคิดเสมอว่าถ้างานเหนื่อยงานหนักแค่ไหนมันก็สนุกถ้าเราคุยกันประสานงานกัน แต่นี้ที่ผ่านมาเงียบกับเรามาโดยตลอด เราก็ไม่รู้ว่าเราทำไรผิด เราไม่รู้จริงๆ เราร้องไห้ในห้องน้ำ จนถึง บ่ายโมง เราเดินมานั่งโต๊ะ แล้วก็ตั้งสติทำงานต่อ ขณะทำงานเราก็นั่งคิดจะไปลาออกดีไหม จะไปคุยกับ หัวหน้าดีไหม ทบทวนอยู่กับตัวเองวนไปค่ะ จนพี่ ก ชสนทุกคนสั่งไลน์แมน ซึ่งชวนทุกคนนะคะ ถามว่าใครจะเอาอะไร ไหม?

ถามทุกๆคนค่ะ ยกเว้นเรา เราแบบ....😖ไม่ไหวค่ะคนคน...

-เราเลยตัดสินใจเดินไปห้อง หน. แต่ หน. ดันยังไม่กลับเข้ามา เราเลยเดินกลับมานั่งที่โต๊ะ พี่ ข พูดว่า ”ที่บอกให้ดูงานดูหรือยัง“

เราเลยถามไปด้วยความสงสัยว่า ”งานไหนคะ“ พี่ขตอบว่า ”งานไหนหรอ ไม่รู้หรอ“ เราเลยถามไปอย่างงอีกรอบ ”สรุปงานไหนคะ หนูจะได้รีบดู พี่ ข ”ช่างเถอะ หัดอ่านไลน์กลุ่มบ้างนะ ส่งไปแต่เที่ยงละ ไม่หัดดู“

ทุกคนคะ สรุปงานอยู่ในไลน์กลุ่มซึ่ง หน. บอกพี่ ก ดึงเราเข้ากลุ่มตั้งแต่มาทำงาน 2 วันแรก พี่ กไม่ได้ดึงเข้าเลย เป็นที่มาว่าเรา ไปนั่งทำ x่า ไรตรงนั้นค่ะ ไม่มาดูงาน

สรุปคือเราผิดหรอคะ เราไม่รู้ว่ามีงาน เขาไม่ดึงเราเข้า

ต่อมาค่ะ พี่ ก พี่ ข ก็เริ่มจับกลุ่มคุยกัน จนเราคิดไปเองว่าเขานินทราเรา ทุกคนมีเซ้นไหมคะ ว่าต้องใช่ต้องใช่แน่ๆ

😖เราอดทนทำงาน เพราะเรามีค่าใช้จ่าย เราเลยทนแบบเราร้องไห้แทบทุกวัน เหมือนคนกลุ่มนี้เขาจะไม่เอาใครเลย หรือเราต้องใส่หน้ากากเข้าหา หรอคะ หรือเราทำอะไรผิดมากขนาดนั้น วันนี้ล่าสุดค่ะ 07/05/67 เราทนไม่ไหว เราจะเข้าไปหา หน. หน.ก็ติดงานยังไม่เข้ามา เราเลยจะไปบุคคลค่ะ ไปเขียนใบลาออก แต่เราจะคุยกกับ หน. ก่อนค่ะ ขอความคิดเห็นจาก หน. เราอยู่ต่อไม่ได้แล้ว เราจะลองคถยว่าขอย้ายแผนก ถ้าย้ายไม่ได้เราคงต้องลาออกทั้งๆที่ยังหางานไม่ได้นี่แหละ

เราเอากลับมาบ้านคิดทุกวันๆ เราเองก็สงสารแม่ เพราะแม่ก็อายุเยอะแล้ว ไม่อยากให้แม่กังวลเรื่อฃเรา เราไม่กล้าเล่าให้แม่ฟัง กลัวแม่ตะเครียด ..... จนมาถึงตอนนี้เราตัดสินใจแล้วค่ะ เราจะลาออก เรากำลังหางานใหม่ เพราะเราอยากไปอยู่ที่ๆที่เราโอเคกว่านี้ เราไม่ได้ตอบโต้ตอนที่เขาว่าเราค่ะ เพราะ เราไม่อยากมีปัญหาเราเองเพิ่งมาทำงาน เราเองก็กลัวคนในที่ทำงานว่า เด็กสมัยนี้ชอบไม่ทนงาน ทำงานไม่ทนแป๊บๆก็ออกไรงี้ค่ะ เกิดเป็นคนไม่พ้นคำนินทราก็จริฃค่ะ แต่เราจะไม่ทนอีก สาเหตุการลาออกเราไม่รู้จะเขียนยังไงดี....😔 และต่อจากนี้เราจะไม่แคร์แล้วค่ะ จะว่าจะนินทราจะเม้ายังไงก็เชิญ รอเราได้งานใหม่เราก็ออกเลยค่ะ ใครจะว่าเราไม่ทนงานเราจะไม่แคร์ ใครจะว่าเราทำงานไม่ดีเราจะไม่แคร์ พอแล้วกับสังคมแบบนี้ ยิ่งอยู่ยิ่งแย่ เราก็พยายามเข้าหาคนอื่นนะคะ แต่เรื่องนี้เราไม่เคยดล่าให้ใครฟังเราจึงมาระบายในนี้ เพราะเรารู้ว่ายังไงๆคนในนั้นก็เพื่อนกันหมด ต่อให้เราเล่าให้ใครฟังเราก็ไม่มีใครสนใจเราหรอกค่ะ เพราะคนในนั้นเหมือเขาสนิทกันมากบางคนทำฃานด้วยกันมา 7-8ปี เราจะออกเองค่ะ ต่อไปนี้เราจะไม่ร้องไห้แล้วค่ะ!!!!!

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านค่ะ