อุบัติเหตุครั้งนั้น เปลี่ยนฉันยังไง 🌷💫✨

ถ้าเริ่มแล้วเราอยากให้อ่านให้จบนะ

ทุกคนเคยมีภาพในหัวไหมว่า

ถ้าวันนึงมีอุบัติเหตุเกิดขึ้นมันจะเหมือนในละครที่เราเคยดูไหม?

ตามคำบอกเล่าที่เราเคยได้ยินรึเปล่า?

วันนี้เราจะมาเล่าในมุมของเรา

และความคิด หลังจากทุกอย่างที่ผ่านมา ได้ช่วงเวลาหนึ่ง

เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกับเราเมื่อปลายปีที่แล้ว 2565

ในวันเดียวกันนั้นเราตื่นเต้นมาที่จะได้ขึ้นเครื่องบินครั้งแรก

และเมื่อเครื่องแลนด์ถึงถิ่นอิสาน ณ จังหวัดหนึ่ง

ก็มีคนมารับเราออกจากสนามบิน

และแล้วก็มีรถสีขาว 7 ที่นั่ง มารอรับเรา

คนขับเป็นเพื่อนของคนรู้จักของเราอีกที

เราเลือกนั่งเบาะกลาง หลังพี่คนขับ

รถเริ่มออกตัวไปสักพัก

เราเก็บของเมื่อคืนจนดึก

บวกกับต้องตื่นเช้า เพราะกลัวตกเครื่อง

ด้วยความเพลีย เจอแอร์จ่อหน้าเย็นๆ

เราเลยเผลอหลับไป 😴

จนมาถึงวูปหนึ่งที่เราสะลึมสะลือค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา

เราได้ยินเสียงกรี๊ดดังมากในหู กับแสงจ้าๆ

พร้อมกับตัวรถที่ค่อยๆ เคลื่อนตัวช้าๆ ไปปะทะกับอีกคันตรงหน้า

หน้าเราไปกระแทกเบาะคนขับ แล้วเด้งกลับมา

ภาพแวบนั้นยังคง replay ซ้ำๆ ในหัวเราตลอดมา

เราสลบไปหลังจากนั้น ได้ยินแต่เสียงร้องไห้

คอยปลุกเราให้ตื่น เราค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาอีกที

พร้อมกับเลือดที่ไหลอาบหน้า

ได้แต่สับสน เหมือนฝัน และทุกอย่างที่เห็นหรือได้ยิน

มันเป็นภาพสโลว์ไปหมดเลย

เราถูกนำส่งโรงพยาบาล

และได้สติอีกที บนรถพยาบาล กับพี่หมอ

เราเอ่ยปากถาม “เกิดอะไรขึ้นกับหนูคะ?”

พี่เค้าก็บอกว่าเราเกิดอุบัติเหตุนะ

เค้าถามชื่อเรากลับเรายังตอบคำถามได้ดี

สักพักเราก็เรื่มถามหาโทรศัพท์

เพื่อที่จะโทรไปหาคนที่เรารักที่สุด

“แม่ ไม่ต้องตกใจนะ หนูเกิดอุบัติเหตุ

หนูไม่เป็นไร หนูยังโอเค แค่เลือดไหลเอง“

“พ่อ แม่เล่าให้ฟังแล้วใช่ไหม เพิ่งมาส่งที่สนามบินเองเนอะ

แต่หนูไม่เป็นไรหรอกนะ ถึงมือหมอแล้ว”

เราไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่า ณ โมเมนต์นั้นเราโอเคจริงๆ ไหม

โชคเข้าข้างเราที่เลือดไม่คลั่งในสมอง

เรานอนรักษาตัวสักพัก ก็กลับบ้าน

มุมมองชีวิตที่ตกตะกอนได้

ในวันที่ยังมีโอกาสได้กลับมาแชร์ให้ทุกคนฟัง คือ

มี ‘สติ’ สั้นๆ แค่นี้เลยเพื่อน เหมือนที่เคยได้ยินบ่อยๆ นั้นแหละ

แต่ทรงพลังมาก ให้มีสติกับทุกอย่างที่เกิดขึ้น

แล้วมันจะเข้าที่เข้าทางเอง

ให้กำลังใจตัวเองเยอะๆ

ในตอนรักษาตัว ตาเราช้ำแย่มาก ทุกวันมันผ่านไปอย่างช้าๆ

ก็มีบ้างที่อ่อนแอ

แต่ให้เชื่อมั่นเสมอว่าทุกอย่างจะดีขึ้น

แล้วเวลาจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น

สิ่งที่เปลี่ยนมุมมองเรา ณ วันนี้

,

ให้ความสำคัญกับคน:

แคร์คนที่เค้าดีกับชีวิต

คนที่แวบแรกเราโทรศัพท์ไปบอกตอนเกิดเหตุ เราดีใจที่วันนี้เรายังได้อยู่เห็นรอยยิ้มพวกเค้า

คนที่เราอยู่ด้วยแล้วสบายใจ

คนที่คอยรับฟัง

คนรอบข้าง

เราเลือกได้นะ

มีทั้งผ่านมา ยังอยู่ และผ่านไป

ใจดีต่อกันเยอะๆ นะ

เราลงมือมากกว่าคิด:

หลังจากที่เราไม่รู้เลยว่าวันสุดท้ายของเราคือวันไหน

เราก็ออกแบบชีวิตที่อยากเป็นเลย

ค่อยๆ ทำไปในแบบของเรา

แต่ต้องไม่เดือดร้อนใคร

ผลลัพธ์ค่อยว่ากัน

ยอมรับและเข้าใจ:

เราไม่รู้หรอกว่าตอนนั้นเราจะหายเป็นปกติดีไหม

แต่เราขอบคุณเสมอที่ยังได้มีชีวิตกลับมา

ทำในสิ่งที่อยากทำ กินของอร่อยๆ มองสถานที่สวยๆ

อีกครั้ง :)

สุดท้ายแล้วคงเป็นคำว่า

‘เวลา’

ไม่กี่นาทีบนท้องถนน ทำให้เราเจ็บตัว

ไม่กี่เดือน ทำให้เราหายดี พร้อมกับบทเรียน

และเวลายังคงเดินเสมอ พร้อมกับสิ่งที่เผชิญ ในแต่ละวัน

แต่มุมมองที่ดีจะทำให้เวลานั้นๆ มีคุณค่ากับทุกนาทีเสมอ

ขอบคุณนะ ถ้าอ่านมาถึงตรงนี้

ถ้าเจอเรื่องดีๆ เราก็อยากให้จดจำมันไปนานๆ

ถ้าเจอเรืองแย่ๆ ก็ขอให้เชื่อว่ามันจะถูกทิ้งไว้สักที่ในห้วงเวลา

เราแค่เดินต่อไป ขอให้เชื่อเสมอว่าทุกอย่างมีเวลาของมัน

ใช้ชีวิตในแบบที่อยากเป็นนะ

ไม่ต้องแฮปปี้ที่สุดก็ได้

แต่ขอให้ได้เป็นตัวเองก็พอ

ทุกอย่างจะผ่านไป

ทบทวนให้ดี

ว่าเวลาที่เหลืออยู่

เราอยากใช้มันกับใคร

แบบไหน

หวังว่ามุมมองของเรา

มันทำให้

เวลาที่

มีเท่ากัน

มันถูกใช้

ในแบบ

ที่แกเลือก

นะ

มันดีที่สุด

ในแบบ

ของแก

นั้นแหละ

:) ‘