The easiest way to download video and gallery from Lemon8 app
Desktop: Right-Click and select "Save link as..." to download.
PHOTOS | |||
JPEG | Download |
เราไปหาอิมเมจคุณเชรีมา~รุ่นพ่อนี่อยากได้ทรงนี้เลย
หุ่นเท่าๆกันวัดกันไปเลย ในนิยายคุณเชรีคือคุณชายเล็กแหละหล่อล่ำเชิดพูดน้อยงานสายตาท่าทางมาเต็ม
ไม่ได้อธิบายอะไรมากเกริ่นยาวไม่เป็นแค่เขียนตอนรุ่นพ่อเจอกันกะให้รวบกว่านี้ก็ยาวมาสองหมื่นคำ
ตอนนี้พ่อพสุธาเขาก็ยังคิดว่าหมั่นไส้ความหล่อเหลาของฝาหรั่งฌ็องก็ไปหาเรื่องแกล้งเค้า เเต่เจอพ่อคุณเอาคืนจนตัวแข็งทื่อแค่เขาเช็ดปากบนบ่าก็แข็งเป็นหิน
เจอเอาคืนแบบแพ้แล้วแพ้อีกอ้ะพ่อเอ้ย~
#ติดเทรนด์ #ป้ายยากับlemon8 #ป้ายย่นิยายวาย #รีวิวนิยายวาย #นิยายน่าอ่าน #นิยายวายแนะนำ #สปอยนิยายวาย #นักเขียนอินดี้
ตัวอย่างตอนที่2
ปึ่กกก!!
''โอ๊ะ~เจ็บเดินชนอะไรน้า?"
มุมปากหยักยกยิ้มเอ่ยเสียงล้อเลียนยกมือขึ้นจับอกแกร่งราวกับเจ็บปวดนักหน้าทั้งที่จงใจชนชายตัวขาวตอนที่อีกฝ่ายกำลังยกขนมจ่อปากได้รูปจนเลอะเปรอะเปื้อน
"นั่นน่ะสิพี่ตรงนี้ไม่ยักเห็นสิ่งใดนอกจาก ..ตะเกียงเดินได้ ฮ่าฮ่าฮ่า"
ในตลาดสดนายทหารต่างชาติตัวขาว สวมชุดลำลองผ้าแพรไทยสีขาวครีมกับจงกระเบนสีเขียวขี้ม้าเดินตัวตรงสง่าผ่าเผยยืนชิมขนมถ้วยสีขาวนวลอยู่ดีๆ ก็มีร่างถึกดำชนไหล่กว้างเข้าเต็มแรง
ขนมราดหน้ากระทิแต่งแต้มขอบปากหยักสีอ่อนรวมถึงเปื้อนเสื้อเป็นด่างดวงและหล่นจากมือตกลงสู่พื้นดินโดยที่ยังไม่ทันลิ้มลองรสชาติหอมกรุ่น
เส้นผมสีทองโฉลมน้ำมันปาดไปด้านหลังเรียบแปล้ชายสายตาสีฟ้าหันมองตัวต้นเรื่อง เห็นเป็นชายร่างหนาหน้าตายียวนมาพร้อมลูกสมุนสามคนข้างกายเดินตามต้อยๆ เป็นลูกคู่ยาเสริมทัพยามลูกพี่ปะทะกับผู้อื่น
"พ่อดินไม่เห็นหรือไรว่าท่านฌ็องจักกำลังชิมขนมอยู่ใยจึงเดินมากระแทกกระทั้นกันรุนแรงเพียงนี้จงกล่าวขอขมาเสียเถิด!"
ชายไทยที่พาต่างชาติเยี่ยมชมเมืองเอ่ยเตือนคนที่ใครต่างรู้จักเป็นอย่างดีด้วยถ้อยคำรักษาน้ำใจแม้ท่าทีจะไม่พอใจก็ตาม
"ข้ามิเห็นผิวขาวสว่างของท่านผู้นี้ใยต้องกล่าวขอขมา ข้าก็เป็นคนในรั้ววังอายุอานามก็เท่ากันไม่เห็นจำเป็นจะต้องเอ่ยอันใดไหนจะยศฐาตำแหน่งก็ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน อย่าใจแคบนักซีที่นี่สยามหนาไม่ใช่เมืองฝาหรั่ง"
ชายฉกรรจ์ชาวสยามยักคิ้วหนาเชิดหน้ายิ้มเย้ยชายต่างชาติผิวขาวจัดที่จ้องมองมาทำท่าจะเดินผ่านไปโดยไม่กล่าวขอขมาใดๆ แต่แล้ว..
หมั่บบบ!!
ฝ่ามือขาววางลงบนบ่ากว้างอย่างรวดเร็วแล้วบีบขยำขยี้บนเสื้อสีน้ำหมากเเรงเสียจนคนหาเรื่องเบ้หน้าก้มลงมองบ่าแฉะของตนเอง
"ข้ามิได้นำผ้าเช็ดหน้ามาขอยืมผ้านี้หน่อยหนา"
ใบหน้าขาวจอมยะโสที่เงียบอยู่นานเคลื่อนกายว่องไวราวกับหายตัวได้เข้าประชิดร่างหนาอีกครั้งหลังจากครั้งแรกที่เจอทำให้อับอายขายหน้าประชาชาวสยามเพราะแพ้ให้คนท่าทางสำอางฝีมือการต่อสู้มือเปล่าก็ไม่ดีเท่าดีแต่เข้าคลุกวงในแล้วแอบเล่นงานเงียบๆ ครั้งนี้ก็เช่นกัน
"เจ้า.."
ไม่ทันเอื้อนเอ่ยอันใดดวงหน้าเรียวยาวขาวสว่างขยับเข้าใกล้ร่างใหญ่โตทัดเทียมกัน ก้มลงแนบเรียวปากเปรอะขนมปาดไปมาบนไหล่กว้างข้างลำคอหนาเสียสะอาด ก่อนจะเคลื่อนหน้ามากระซิบข้างหูชายไทยผิวแทน ปลายจมูกโด่งชิดหายใจรดรูหูสีเข้มทำคนตัวโตขนลุกตัวแข็งทื่อ
"ใยทำหน้าเช่นนั้นเล่าพ่อพสุธาขนมนี้น่าอร่อยหนาข้าแบ่งเจ้าลองชิมด้วยแล้วกัน"
แผละ!!
ขนมถ้วยอุ่นๆ หอมกรุ่นกลิ่นกะทิถูกมือยาวหยิบจากกระบุงแม่ค้ายกขึ้นโปะเต็มปากหยักสีเข้มดวงตาสีดำเบิกโตด้วยความไม่ทันตระเตรียมรับมือ
ใบหน้าและเสื้อสีแดงเต็มไปด้วยขนมถ้วยสีขาวแสนอร่อยค่อยๆ ไถลเลื่อนลงพื้นตามลงไปทาบทับกับอันที่ตกก่อนหน้า
ตุ้บบ~
"ไปกันเถอะ"