ความรักในวัย 40+

เวลาที่เรารู้สึกว่า เรารักใครสักคน

ถ้าเป็นตอนวัยรุ่น ก็จะคิดแค่ว่า อยากจะอยู่ด้วยกันตลอดเวลา ไม่ต้องมีคนอื่นก็ได้ โลกนี้ มีแค่เราสองคน

แต่พอโตขึ้น ชีวิตมันไม่ใช่แค่นี้ มันมีองค์ประกอบอื่น หลายๆ อย่าง นอกจากความต้องการที่จะมีพื้นที่ส่วนตัวแล้ว ครอบครัว เพื่อน คนรอบข้าง

หน้าที่การงาน ทำให้เราต้องคิดมากขึ้น

ความรักเพื่อที่จะเอามาครอบครองเป็นของเรา แต่ต้องแลกกับหลายๆสิ่งหลายๆอย่าง ในชีวิต ทำให้ต้องคิด ชั่งใจว่า สิ่งที่เราต้องเสียไป เพื่อที่จะได้รักครั้งนี้มาครอบครอง มันคุ้มค่าหรือเปล่า หรือ ขอแค่ได้รัก แค่ได้คิดถึง ก็เพียงพอ เธออยู่ตรงนั้นของเธอ ฉันอยู่ตรงนี้ของฉัน แต่เรารู้ว่า เรารักกันนะ

เรื่องของจังหวะเวลาก็สำคัญ คนที่ใช่ แต่เข้ามาในช่วงเวลาที่ผิด ก็กลายเป็นคนอื่นอยู่ดี ถ้าคนนั้นเป็นคนที่ใช่ สำหรับเราจริงๆ คงทำได้แค่ รออยู่ตรงนั้นก่อนนะ ถ้าเธอเป็นคนที่ใช่ สำหรับเราจริงๆ เดี๋ยวจักรวาลก็จะพัด ให้เราได้วนมาบรรจบกันใหม่อยู่ดี

เพราะฉะนั้น … ถึงคนที่ใช่ของฉัน ( ก็ไม่รู้ว่า คุณได้เกิดขึ้นมาบนโลกนี้หรือยัง ) ถ้าคุณ คือ คนของฉัน จักรวาล หรือ ที่เขาเรียกว่าว่า ” พรหมลิขิต “ จะพัดพาให้คุณมาอยู่ตรงหน้าฉันอยู่ดี …

รอก่อนนะ!!

#ก็แค่อยากเขียน