Doolaylay ไม่ใช่สถานที่แต่คือผู้คน (3 days 2 nights)

ใครที่เคยดูหนังเรื่องสุขสันต์วีนโสดน่าจะคุ้นๆกะดูเลเลโฮมสเตย์ เราเพิ่งมีโอกาสได้ไปเลยจะมาเล่าให้ฟังว่าเป็นยังไงบ้าง

🚞 การเดินทาง

🔹 เราเริ่มเดินทางจากรถไฟตู้นอนที่สถานีดอนเมืองตอนประมาณ 18.00 น.

🔹 ไปถึงสถานีเชียงใหม่ตอนประมาณ 7.00 น.

🔹 แล้วนั่งตุ๊กๆไปที่สถานีช้างเผือก(จริงๆเรียกรถในแอป Indriver ถูกกว่า) เพื่อขึ้นรถเหลือง(สายวัดจันทร์)ไปดูเลเลได้เลยส่งถึงที่

🎸 กิจกรรมที่โฮมสเตย์

🔻 บ้านที่กะเร เป็นนาขั้นบันได ที่ทางไปไกลมากถ้าใครข้อเข่าไม่ดีอาจจะอักเสบได้

🔻ป่าสน เป็นที่ตั้งเต๊นท์ ถ่ายรูปกะรถเหลือง แต่แอบไม่มีอะไรนิดหน่อย

🔻ดอยไม่มีชื่อ ทางขึ้นหัวโยกนิดหน่อย เป็นทางไปที่ไม่ไกลแต่ให้ความรู้สึกเหมือนไกลมาก (จริงๆดอยมีชื่อแล้วนะ)

🔻ร้องเพลงรอบกองไฟ ตอนเย็นๆก็จะมานั่งล้อมวงกันพูดคุย deep talk กัน บางคนดื่ม บางคนร้องเพลง บางคนเล่นกีต้าร์ แอบบอกวันที่เราไปกินกันยันเช้าจนมี#คิดจะพักให้ทักที่อื่น แต่ไม่ได้เป็นแบบนี้บ่อย เพราะดูเลเลที่เราคิดคือที่ที่สงบๆ ที่สำหรับพักกาย พักใจ ผ่อนคลายจากความทุกข์ มันเลยเกิดเป็นความคิดที่ว่า Doolaylay ไม่ใช่สถานที่แต่คือผู้คน ที่แวะเวียนกันเข้ามา

🍔 อาหารที่กินระหว่างทริป

🔸 Doolaylay มีอาหารเตรียมไว้ให้ทุกมื้อเลยตั้งแต่ไปจนกลับ กับข้าวเหมือนกินที่บ้าน เราชอบยำปลากระป๋องกะน้ำพริกมะเขือมาก

🔸 ร้าน PORWA เป็นร้านพิซซ่าแบบโฮมเมด ทำสดๆอบสดๆให้ดูเลยรถชาติดีนะ มีซิกเนอเจอร์เป็นพิซซ่ารถด่วน แต่ถ้าใครไม่กินรถด่วนมีหน้าอื่นให้เลือกอีก

🔶ข้าวซอยหลิ่งกอก ก่อนกลับเราแวะกินข้าวซอยที่ร้านนี้ ข้าวซอยเนื้อเอาไปเลย 5 ดาว อร่อยมาก เนื้อนุ่ม ละลายในปาก

สุดท้ายนี้มีคำพูดของเจ้าของโฮมสเตย์ท่านหนึ่งบอกว่า มาที่โฮมสเตย์ไม่ได้มาหาที่นอนแต่มาหาประสบการณ์