4 เรื่องราวของผู้ไม่ยอมแพ้ 🌟

หากใครที่ติดตาม Have a good day จะเห็นว่าบทความส่วนใหญ่ของ ซซ จะออกไปในเชิงความเรียงเกี่ยวกับการพัฒนาตนเองและตกผลึกความคิดเสียมากกว่า 😇

.

หากแต่ว่า วันนี้อยากชวนทุกคนมาอ่านเรื่องราวของบุคคลกลุ่ม ที่ผมได้มีโอกาสประสบ พบพวกเขา ทั้งโดยบังเอิญ และตั้งใจ เผื่อว่าเรื่องราวของพวกเขาจะเป็นแรงบันดาลใจให้เพื่อนๆ มีแรงใจก้าวต่อไปในวันที่ล้มนะครับ 😊

.

1. ป้าศรี ร้านอาหารตามสั่ง🍛👩‍🍳

โซเชียลมีเดียกับผมเป็นขั้วตรงข้ามกันสิ้นเชิง ผมใช้แอพเหล่านั้นน้อยมาก Tiktok ก็เป็นอีกแอพที่ผมไม่ใช้เลย กระทั่ง วันหนึ่งที่ว่างจากงาน ไม่มีแพลนจะทำอะไร ผมก็ลองโหลดมาใช้ ปัดจอไปไม่กี่คลิปผมก็พบเข้ากับป้าศรี 👩‍🍳

.

ป้าศรีเปิดร้านอาหารตามสั่งอยู่แถวรังสิต ปทุมธานี ลักษณะร้านเป็นบ้านไม้เก่าๆ โทรมๆ ลองนึกภาพบ้านไม้ยกสูงตามต่างจังหวัดก็ได้ครับ ประมาณนั้นเลย 🏡 ทีนี้นึกภาพสภาพแวดล้อมรอบร้านป้าศรี อย่างที่รู้กันว่ารังสิตเต็มไปด้วยอาคารและห้างร้านมากมาย ตลอดจนร้านอาหารหรือคาเฟ่เปิดใหม่ไม่เว้นวัน นึกภาพออกแล้วใช่ไหมครับ ทีนี้มองกลับมายังร้านป้าศรี ด้วยสภาพแวดล้อมและคู่แข่ง ทำให้ร้านป้าศรีดูเป็นสิ่งแปลกตาของที่นี่😔 อย่าว่าแต่ลูกค้าเข้าร้านเลย แม้แต่จะมองเห็นยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าบ้านไม้หลังนี้ขายอาหารและเปิดร้านตามปกติ เมื่อไม่มีลูกค้า ทุนก็ไม่มี คั่นจะหาป้ายมาติดหน้าร้านก็ยากเพราะติดเรื่องไม่มีทุน ทำให้ร้านป้าศรีกลายเป็นเพียงสถานที่จอดรถของร้านโดยรอบ ผู้คนเข้ามาบ้านป้าศรีไม่ใช่เพื่อซื้อข้าว แต่เข้ามาเพื่อจอดรถแล้วเดินออกไป🚗🚙

.

แล้วป้าศรีว่าอย่างไร? ป้าศรีก็ทำหน้าที่ของตัวเองต่อไปครับวันใดมีลูกค้าป้าก็ทำอาหารด้วยความตั้งใจ🍳💕 ด้วยร้านป้าศรีขายอาหารตามสั่ง ราคาจึงไม่แพง บวกกับวัตถุดิบก็ใช่ของแบบบ้านๆ ทำให้เมนูจานหนึ่งของป้าศรีได้ทั้งความอิ่มและความคุ้มค่า ระหว่างทำอาหารป้าศรีจะคอยถามนู้นนี่ลูกค้า ชวนคุยเล่น ทุกคนในร้านจะเห็นรอยยิ้มของแม่ครัวคนนี้ได้อย่างชัดเจน😄 รับรู้ได้ว่าเธอตั้งใจทำอาหารด้วยใจ ไม่ใช่ทำเพื่อให้ร้านมีรายได้เพียงอย่างเดียว แต่ทำเพื่อให้ลูกค้ามีความสุขระหว่างมื้อด้วย เมนูแนะนำของร้านคือ ข้าวกะเพรา🍛 ราคาเริ่มต้น 20฿ หากใครผ่านไปร้านป้าศรีก็ลองไปแวะได้ครับ

.

อาหารตามสั่งป้าศรี 109 ถนน เลียบคลองรังสิต ตำบล ประชาธิปัตย์ อำเภอธัญบุรี ปทุมธานี 12130

.

2. สองหนุ่มนักดนตรี สีลม🎸🍃

ระหว่างทางกลับบ้านของพี่นต🧑‍🎤 หรือปณต คุณประเสริฐ มือกีต้าร์แห่งวง Getsunova ได้ยินเสียงดนตรีคุ้นหูจึงเดินหาต้นเสียงเสียงนี้ เสียงดนตรีเล่นไปพร้อมกับเสียงร้องที่คู่กันมา...

.

"...อีกไกลแค่ไหนจนกว่าเธอจะรักฉันเสียที

มีทางใดที่อาจทำให้เธอสนใจ ได้โปรด

บอกกับฉันให้รู้ที ว่าสุดท้ายแล้วฉันยังมีความหมาย..."

.

นี่คือเนื้อร้องจากเพลงระดับตำนานเพลงหนึ่งของประเทศไทยอย่าง 'ไกลแค่ไหนคือใกล้ – Getsunova' ที่เคยสร้างปรากฏการณ์เป็นเพลงไทยที่มียอดวิวสูงที่สุดเป็นประวัติการณ์ 372 ล้านวิว😱🇹🇭

.

และแล้วพี่นตก็ได้พบกับเจ้าของเสียงที่ดึงความสนใจของเขาจนได้ พี่นตเห็นจากระยะไกลแล้วว่าเจ้าของเสียงคือสองนักดนตรีหนุ่มที่กำลังเล่นดนตรีเปิดหมวก ระหว่างเดินเขาไปหาพี่นตก็คิดในใจว่าจะให้กำลังใจน้องๆ ด้วยทิปและคำชม อย่างที่รู้กันในหมู่คนเล่นดนตรีดีว่าการได้เล่นเพลงสักเพลงของนักตรีหรือวงที่ตนชื่นชอบมันมีความสุขแค่ไหน และการที่นักดนตรีเจ้าของเพลงจะเข้ามาชมนั้นแทบเป็นเหมือนรางวัลชีวิตหนึ่งของนักดนตรีทั่วไปเลยก็ว่าได้💖 ท้ายสุด พี่นตก็สามารถเข้าไปใกล้สองหนุ่มนักดนตรีเปิดหมวกได้สำเร็จ ทว่า ทั้งสองเปิดผู้พิการสายตา😎 ทั้งสองยังคงเล่นเพลงไกลแค่ไหนคือใกล้ต่อไปโดยไม่รู้เลยว่าเจ้าของเพลงกำลังยืนชมพวกเขาอยู่ตรงหน้าพร้อมคำชมมากมายที่อยากบอก เห็นดังนั้นพี่นตจึงตัดสินใจไม่แสดงตัวเพื่อขัดจังหวะ ได้แต่ยืนชมและให้ทิป ก่อนพี่นตจะเดินจากมาจากตรงนั้น เป็นช่วงเดียวกับที่เพลงใกล้จบ สองนักดนตรีเล่นและร้องเนื้อร้องท่อนนั้น...

.

"บอกกับฉันให้รู้ที ว่าสุดท้ายแล้วฉันยังมีความหมาย...มีความหมาย"

.

3. ลุงกุด กระเป๋าผ้า👜🎨

ปกติไลฟ์ขายของแบบนี้ผมมักจะปล่อยผ่าน ส่วนหนึ่งเพราะผมเข้าไม่ถึงว่าทำไมการจะได้ของแต่ละชิ้นเราต้องมานั่งดูคนขายไลฟ์ ทำไมไม่เดินไปเลือกเลยหรือเลือกจิ้มผ่านแอพก็จบแล้ว แต่เหตุผลหลักๆ ก็คือ ผม F ของไม่ทันคนอื่นครับ 😅 คืนหนึ่ง มีไลฟ์หนึ่งบน Tiktok ที่ดึงความสนใจของผมเอาไว้ได้ มันเป็นไลฟ์ระบายสีขายกระเป๋าผ้าของชายชราพิการมือสองข้างคนหนึ่ง โดยมีพื้นหลังคือภายในบ้านไม้ผุๆ ลุงกุด👴 คือชื่อของเจ้าของบ้านและเจ้าของไลฟ์นี้

.

ณ เวลาที่ผมชมไลฟ์ของลุงกุด ไลฟ์นั้นมีผู้ชมรวมกันแค่ไม่กี่สิบคน ช่องแชทสดมีคนพิมพ์แค่ไม่กี่ประโยค ประโยคในช่องแชทส่วนใหญ่ก็มาจากคนเดิมๆ ไม่กี่คนที่พยายามชวนลุงกุดคุย💭 คำถามที่ว่า กระเป๋าผ้าจะขายออกไหมแทบไม่ต้องคิดเลยครับ ขอแค่ใครสักคนจะหยุดสนใจไลฟ์ของลุงกุดก็ยากแล้ว ยังไม่นับคนที่เปิดทิ้งเอาไว้เผื่อให้กำลังใจลุง แต่ไม่ได้สนใจจะซื้อกระเป๋าผ้าอีก😟

.

ลุงกุดปิดไลฟ์ไหม? ไม่ครับ แม้เวลานั้นจะดึกและใกล้เที่ยงคืนแล้วก็ตาม แต่ลุงกุดก็ยังคงใช้แขนทั้งสองที่แม้ไร้มือครบทั้งสิบนิ้ว แต่ลุงกุดก็ยังพยายามใช้แขนสุดความสามารถระบายสีลงบนกระเป๋าผ้าอย่างตั้งใจต่อไป🎨 พร้อมกับเสียงตัวช่วยอ่านช่องแชทที่คอยอ่านแชทจากผู้ชมคนเดิมคนนั้นซึ่งคอยอยู่เป็นเพื่อนลุงกุดจนดึกดื่น🌛

.

4. น้าโจ้ หนึ่งรอยยิ้มสร้างอีกสิบรอยยิ้ม🦽😃

ผมขออนุญาตเรียกผู้ชายคนนี้ว่า 'น้า' เนื่องจากเขาคือหนึ่งในความทรงจำวัยเด็กของผมและเด็กๆ อีกหลายคนในหมู่บ้านของผม😄

.

น้าโจ้กับผมเรารู้จักกันมาตั้งแต่ผมยังตัวเท่าล้อรถยนต์ จนวันนี้ผมสูงกว่าทั้งล้อรถยนต์และน้าโจ้เสียด้วยซ้ำ หากวันนี้น้าโจ้ยืนได้ น้าคงตัวสูงกว่าหลายคนที่ผมรู้จัก แต่น้าโจ้ไม่มีโอกาสนั้นครับ น้าโจ้เป็นโรคกล้ามเนื้ออ่อนแรง🦽 หากจินตนาการโรคนี้ไม่ออกให้นึกถึงศาสตราจารย์สตีเฟน ฮอว์คิง นักฟิสิกส์อัจฉริยะผู้ล่วงลับซึ่งป่วยเป็นโรคเดียวกันนี้และต้องอาศัยอยู่บนรถเข็นไฟฟ้าเกือบทั้งชีวิต

.

ภาพจำของผมต่อน้าโจ้คือ รถจักรยานสามล้อคันสีแดงที่ออกแบบพิเศษสำหรับน้าโดยเฉพาะ🦽 ไม่มีรถเข็นไฟฟ้าอัจฉริยะแบบฮอว์คิงหรอกครับ ต่างจังหวัดและยิ่งสังคมบ้านนอกแบบที่ผมอยู่จะหาของแบบนั้นแทบเป็นไปไม่ได้ ไหนจะทุนทรัพย์ของน้าโจ้ที่ก็ไม่มีอีก จักรยานล้ามล้อสีแดงที่น้าใช้ถือว่าทันสมัยและเท่ที่สุดแล้วสำหรับผมในเวลานั้น ทุกวันน้าโจ้จะขับรถจักรยานสามล้อไปทั่วหมู่บ้านเพื่อตะเวนหาขวดน้ำและของเก่าขาย🥤📻

.

สิ่งหนึ่งที่ผมชอบในตัวน้าโจ้และเป็นภาพจำเลยก็คือ รอยยิ้ม😃 น้าโจ้น่าจะเป็นมนุษย์คนแรกๆ เลยที่ทำให้ผมรู้จักคำว่า 'เฟรนลี่' (Friendly) ไม่ว่าน้าจะขับจักรยานสามล้อผ่านไปที่ไหน น้าจะพกรอยยิ้มและเรื่องเล่าไปด้วยเสมอ และเมื่อน้าขับผ่านใครก็ตาม น้าจะทักทายคนนั้นด้วยรอยยิ้มแม้เขาหรือเธอจะไม่ได้สนใจก็ตาม ผมในวัยเด็กไม่ได้สนใจหรอกว่าน้าจะเดินได้หรือไม่ได้ ผมในวัยนั้นรู้แค่เพียงว่าผู้ชายคนนี้เป็นมิตรแท้คนหนึ่ง เหนือสิ่งอื่นใด บทเรียนหนึ่งที่น้าโจ้ได้สอนผมและทุกคนรอบตัวแต่ผมในวัยเด็กไม่ทันได้ตระหนัก แต่พึ่งตกผลึกได้เมื่อโตขึ้นคือ 'Never give up' หรือ อย่ายอมแพ้👊🏻🌟

.

ปัจจุบัน ผมไม่ได้เจอน้าโจ้เหมือนแต่ก่อนแล้วครับ🦽🍃 น้าโจ้ตอนนี้ป่วยนึกจนไม่สามารถปั่นจักรยานออกมาข้างนอกได้เหมือนก่อน ภาพใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มของผู้ชายบนจักรยานสามล้อสีแดงกลายเป็นอดีต แต่ภาพของชายที่เป็นมิตรและแรงบันดาลใจให้สู้ต่อยังคงชัดเจนในใจผมเสมอ

.

"Keep smiling and never give up" 🫶🏻⛅️

นั่นคือบทเรียนที่ผมได้เรียนรู้จากน้าโจ้

.

หากวันนี้อุปสรรคถาโถมคุณจนรู้สึกมืดแปดด้าน โปรดอย่าลืมไปว่าคุณอยู่ตรงนี้เพื่ออะไรและตั้งใจต่อไปเช่นป้าศรี🍛👩‍🍳 หากวันนี้เส้นทางชีวิตของคุณถูกปิดลงจนคล้ายจะหมดโอกาสในชีวิต ลองนึกภาพอนาคตอันใกล้ที่แม้จะเลือนลางแต่มันจะเป็นพลังใจให้คุณก้าวต่อไปแน่เช่นสองหนุ่มนักดนตรี🎸🍃 หากวันนี้ความโดดเดี่ยวกัดกินคุณพร้อมกับข้อจำกัดที่เหนี่ยวรั้ง ขอให้รู้ไว้ว่าคุณไม่ได้สู้ตัวคนเดียว ยังมีอีกคนที่สู้เคียงข้างคุณ นั่นคือคุณและหัวใจของคุณ เช่นเดียวกับลุงกุดและกระเป๋าผ้าของเขา🎨👜 และหากวันนี้คุณท้อเกินกว่าจะสู้ไหว โลกทำร้ายคุณคล้ายว่ามันใจร้ายจนคุณไม่มีความหมาย โปรดลองยิ้มสักนิด รอยยิ้มของคุณอาจสร้างความหมายได้มหาสาร และโปรดอย่าได้ยอมแพ้ เช่นน้าโจ้ที่ไม่เคยหยุดสร้างพลังบวกและยอมแพ้กับความเจ็บปวดง่ายๆ 🦽😃

Have a good day kub

#ฮีลใจ #บทความดีๆที่อยากแชร์ #พัฒนาตัวเอง #เรื่องใจฟู