"เพื่อนไม่คบ"

สวัสดีค่ะเราเป็นเด็กมัธยมต้นธรรมดาคนหนึ่ง เมื่อก่อนเราเคยเป็นคนไม่เอาการเอางานค่ะ เราตามเพื่อนตามแฟนโดดเรียนเข้าห้องสาย

แต่ พอเราเริ่มคิดได้เราเลยถอยออกมาจนเราเลื่อนชั้นแล้วได้เปลี่ยนห้องเราเลยได้เจอเพื่อนใหม่ซึ่งตอนแรกอะไรๆมันก็ดีค่ะ

แต่พอเริ่มนานๆไปเรารู้สึกว่าเพื่อนกลุ่มนี้Toxic ถ้าคนในกลุ่มเสียใจเรื่องต่างๆส่วนมากจะซ้ำเติมจนมันเป็นเรื่องตลก ซึ่งเราเป็นคนเดียวที่เข้าไปปลอบ พอนานเรื่อยๆเราก็เริ่มไม่มีตัวตนในกลุ่มนั้น เราเป็นคนทำไรช้าส่วนหนึ่งด้วยค่ะเวลาเลิกคาบคือทุกคนจะรอไปพร้อมกัน แต่เขาไม่เคยรอเราเลยค่ะ มันแย่ลงเรื่อยๆจนเขาเริ่มเมินเราไม่คุยกับเรา แล้วสร้างกลุ่มใหม่แล้วไม่เอาเราเข้า

ตอนนั้นคือเราเสียใจมากเราไปรู้มาอีกทีว่าเขาไม่ชอบเราเพราะเราทำอะไรช้าทำงานอะไรได้ไม่ค่อยดีเป็นตัวถ่วงกลุ่มพอรู้เรารู้สึกว่ามันหน่วงมาก

แถมช่วงนั้นเราต้องแก้งานที่เราไม่ผ่านเราเลยโดนกดดันจากครูและครอบครัวจน ครั้งหนึ่งครูบอกกับคนในห้องว่าเราไม่เอาการเอางานปล่อยให้เป็นหมาหัวเน่าไปเลยไม่ต้องไปคุยเราเข้าใจว่าครูอยากให้เรามีไฟ"รึป่าว" แต่ใครเจอแบบนั้นก็คงไม่โอเคค่ะจากนั้นคนในห้องก็เริ่มไม่คุยกับเราตอนเราไม่มาเรียนก็ไม่มีใครบอกงานเราเลยค่ะจนถึงตอนนี้เราใช้ชีวิตแบบไม่มีความสุขเลยค่ะคือมันพอเอาตัวรอดได้นะคะแต่พองานกลุ่มเป็นเรื่องที่เราหนักใจมากค่ะเพราะไม่มีใครอยากให้เราเข้ากลุ่มจนเราต้องทำงานกลุ่มเอง เรารู้สึกว่าเรื่องนี้มันแย่สำหรับเราที่อายุแค่นี้จริงๆค่ะแล้วเราก็ต้องทนอยู่แบบนี้ไปอีกเทอม แต่ก็เหมือนเป็นการฝึกอยู่คนเดียวให้เป็น เราไม่รู้นะคะว่ามีใครเจอแบบเราอีกบ้างมั้ย เราก็อยากให้ทุกๆคนยิ้มสู้ไปพร้อมกับเรานะคะ💔🫂#ไม่มีเพื่อน