นางเอกคนแรกของชี้ดาบ ไม่ใช่วิคกี้ แต่เป็น"..."

หลายคนที่ตามหนังสือชี้ดาบมานาน

จะรู้ว่านางเอกในจักรวาล เด่นๆ ก็จะมีแค่ วิกกี้

สาวลูกครึ่งเยอรมัน-ญี่ปุ่น ที่เจมพยายามขอไปงานเต้นรำ ในเล่ม "1 ปี อเมริกา"

.

หลังจากนั้น ก็ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนถูกเล่าถึงในชีวิตของเจมอีกเลย จนล่าสุดมีหลังไมค์มาบ่อยขึ้น ว่าอยากให้พี่เล่าความรักบ้าง

ทำไม่เคยเล่าเลย พี่ไม่เชื่อในความรักเหรอ

เออ ก็ทำให้คิดนะ ว่าทำไมวะ ทั้งๆ ที่กูก็แต่งงานได้ปีที่ 2 แล้ว แต่คนในเพจยังไม่รู้จักเมียกูเลย 555

.

ก็ได้ความว่า ผมไม่ค่อยเชื่อในความรัก

เอาจริงๆ คือรู้สึกไม่ภูมิใจในตัวเองมากพอ ไม่คิดว่าจะมารักได้ รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนเห็นแก่ตัว

เลยไม่รู้จะเขียนออกมายังไง

.

ความรักในจักรวาลชี้ดาบ เลยมักจะออกแบบมาในรูปแบบอุปสรรค เพื่อการก้าวต่อไปเสมอ

.

จนล่าสุด มีคนอยากให้เขียนความรักอีกมุม

แบบ ความรักอินสไปร์ความฝัน ไม่มีเลยเหรอพี่ ต้องมีดิ

แล้วพอมาดูจริงๆ ก็พบว่า จริงๆ มีว่ะ

ไม่สิ จริงๆ แม่งทั้งหมดเลยด้วยซ้ำ

.

อย่างเรื่องราวในเรื่อง 1 ปี อเมริกา จริงๆ แล้วที่เกิดขึ้นได้

ก็เพราะว่าความรัก

.

.

ตอนที่ 1 : นางเอกคนแรกไม่ใช่ "วิกกี้" แต่เป็นผู้หญิงที่ชื่อ "หงส์"

.

.

คนที่อ่าน 0 ปี อเมริกา อาจคิดว่าหงส์เป็นตัวละครที่แต่งขึ้นมา

แต่เฉลยไว้ตอนนี้เลย ว่าหงส์ เป็นบุคคลที่มีอยู่จริง

.

ในเล่ม 1 ปี อเมริกา บอกว่าเจมได้อินสไปร์ไปแลกเปลี่ยนจากพี่วุฒิ

แต่จริงๆ แล้ว พี่วุฒิมาแค่เร่งปฏิกิริยาของการตัดสินใจเท่านั้น

คนที่ทำให้รู้จัก และสร้างปมลึกๆ จนอยากไปโครงการแลกเปลี่ยน จริงๆ

.

ก็คือ หงส์

.

.

(เรื่องราวที่เหมือนแต่งขึ้นใน 0 ปี อเมริกา ที่เป็นของหมวกแดง

ทุกเรื่อง คือเรื่องจริง)

.

หงส์ เข้ามาในชีวิตผม ตอน ม.3 เทอม 2

ในวัยที่เริ่มมีปัญหาหน้าสิว ที่ตอนแรกเริ่มจากการเป็นหูดที่ตีน แต่อยู่ๆ ไม่รู้ทำไมอยู่ๆ มันมากระจายที่หน้า

เป็นวัยที่ไร้ความมั่นใจ แค้นใจว่าทำไมต้องกู ทำไม ปีที่แล้วกูยังได้ดอกไม้จากสาวอยู่เลย

.

มันหนักจนไม่กล้ามองหน้าตัวเอง เพราะแม้แต่น้องชายที่นอนด้วยกันตื่นมาเห็นสิวกูยังสะดุ้ง

คือไม่คิดจริงๆ ว่าด้วยสภาพนั้น จะมีใครมาชอบ

.

แต่แล้ว ก็มีหงส์

หงส์เป็นผู้หญิงที่นั่งอยู่หลังห้อง หน้าตาดี สูง ขาว แต่ไม่มีใครกล้ายุ่ง

เพราะความลึกลับ โลกส่วนตัวสูง ชอบหายไปจากห้อง (มารู้ทีหลังเพราะเป็นตัวแทนแข่งศิลปะโรงเรียน)

ผมไม่คิดว่าจะได้คุยกับเธอด้วยซ้ำ

.

แต่วันหนึ่ง หงส์ มาบอกชอบ

แล้วผมก็มีแฟนคนแรกในชีวิต แบบงงๆ

.

มันเป็นความสัมพันธ์สั้นๆ ที่สร้างปมเยอะมาก

เพราะตลอดเวลาผมจะรู้สึกเปรียบเทียบ ไม่คู่ควร เพราะผู้หญิงคนนี้เก่งไปหมด

.

นอกจากเป็นตัวแทนศิลปะ ก็ยังทำอาหาร พูดภาษาอังกฤษได้

(คือสมัยนั้น โดยเฉพาะโรงเรียนที่ผมไป การพูดอังกฤษได้คือ อมนุษย์ เลยนะ)

.

คือมันดีใจที่เขามาชอบแหละ แต่มันไม่ได้รู้สึกว่ามีคนเข้าใจ

มันรู้สึกกดตัวเอง และสงสัยมากกว่า ทำไมเค้ามาชอบเราวะ?

.

มาเพราะสงสารหรือเปล่า?

เห็นกูหน้าสิวแล้วอยากมาปลอบใจงี้?

.

คือมันมีแต่ความคิดแบบนี้ แล้วคิดว่าถ้าเค้าเก่งกว่านี้ก็คงไม่ไหวแล้ว

.

แล้ววันหนึ่ง เค้าก็มาบอกว่า

เค้าสอบได้ทุนโครงการแลกเปลี่ยนอเมริกา

(นั่นเป็นครั้งแรก ที่ได้รู้จักโครงการแลกเปลี่ยน และไม่ได้รู้จักด้วยมุมมองที่อยากไปเลย

มันรู้สึกว่าเป็นด่านที่กูไม่มีทางไปถึง เพราะเปรียบเทียบกับหงส์)

.

หลังจากนั้นผมก็ขอเลิกกับเค้า แล้วก็ซึมไปเลย

กลายเป็นเด็กเก็บกดหน้าสิว ไม่คุยกับใครๆ เป็นปีๆ

วนอยู่กับการคิดว่า กูเป็นอะไรของกูวะ ทำแบบนั้นทำไม

แล้วสิวห่าเนี่ย เมื่อไหร่จะเลิกขึ้นสักที

.

หงส์จากไปแล้ว เค้าไปไกล ไม่มีอะไรที่ผมแก้ได้

ผมไม่รู้ว่าเป็นอะไรด้วยซ้ำ ผมไม่เห็นทางออก

.

จนวันนึงก็มีไอ้พี่วุฒิ

ที่เป็นรุ่นพี่ซ้ำชั้นจากการเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน เข้ามา

.

ไอ้พี่วุฒิ ทำให้ผมคิดถึงหงส์

เพราะความสามารถที่เหมือนกันเป๊ะๆ

.

-----

หลังจากนั้น ก็เป็นเรื่องราวในเล่ม 1 ปี อเมริกา

.

ส่วนหงส์ ผมไม่ได้มีเรื่องราวกับเธออีกเลย จน 5 ปีต่อมา

ตอนที่เธอทักมา บอกให้ผมไปหาเธอที่เนปาล

.

.

- โปรดติดตามตอนต่อไป -

.

#ชี้ดาบuniverse #ชี้ดาบ #สำนักพิมพ์ชี้ดาบ