Der einfachste Weg, Videos und Galerien von der Lemon8-App herunterzuladen
Desktop: Klicken Sie mit der rechten Maustaste und wählen Sie zum Herunterladen "Link speichern unter...".
PHOTOS | |||
JPEG | Herunterladen |
หลายคนที่ตามหนังสือชี้ดาบมานาน
จะรู้ว่านางเอกในจักรวาล เด่นๆ ก็จะมีแค่ วิกกี้
สาวลูกครึ่งเยอรมัน-ญี่ปุ่น ที่เจมพยายามขอไปงานเต้นรำ ในเล่ม "1 ปี อเมริกา"
.
หลังจากนั้น ก็ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนถูกเล่าถึงในชีวิตของเจมอีกเลย จนล่าสุดมีหลังไมค์มาบ่อยขึ้น ว่าอยากให้พี่เล่าความรักบ้าง
ทำไม่เคยเล่าเลย พี่ไม่เชื่อในความรักเหรอ
เออ ก็ทำให้คิดนะ ว่าทำไมวะ ทั้งๆ ที่กูก็แต่งงานได้ปีที่ 2 แล้ว แต่คนในเพจยังไม่รู้จักเมียกูเลย 555
.
ก็ได้ความว่า ผมไม่ค่อยเชื่อในความรัก
เอาจริงๆ คือรู้สึกไม่ภูมิใจในตัวเองมากพอ ไม่คิดว่าจะมารักได้ รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนเห็นแก่ตัว
เลยไม่รู้จะเขียนออกมายังไง
.
ความรักในจักรวาลชี้ดาบ เลยมักจะออกแบบมาในรูปแบบอุปสรรค เพื่อการก้าวต่อไปเสมอ
.
จนล่าสุด มีคนอยากให้เขียนความรักอีกมุม
แบบ ความรักอินสไปร์ความฝัน ไม่มีเลยเหรอพี่ ต้องมีดิ
แล้วพอมาดูจริงๆ ก็พบว่า จริงๆ มีว่ะ
ไม่สิ จริงๆ แม่งทั้งหมดเลยด้วยซ้ำ
.
อย่างเรื่องราวในเรื่อง 1 ปี อเมริกา จริงๆ แล้วที่เกิดขึ้นได้
ก็เพราะว่าความรัก
.
.
ตอนที่ 1 : นางเอกคนแรกไม่ใช่ "วิกกี้" แต่เป็นผู้หญิงที่ชื่อ "หงส์"
.
.
คนที่อ่าน 0 ปี อเมริกา อาจคิดว่าหงส์เป็นตัวละครที่แต่งขึ้นมา
แต่เฉลยไว้ตอนนี้เลย ว่าหงส์ เป็นบุคคลที่มีอยู่จริง
.
ในเล่ม 1 ปี อเมริกา บอกว่าเจมได้อินสไปร์ไปแลกเปลี่ยนจากพี่วุฒิ
แต่จริงๆ แล้ว พี่วุฒิมาแค่เร่งปฏิกิริยาของการตัดสินใจเท่านั้น
คนที่ทำให้รู้จัก และสร้างปมลึกๆ จนอยากไปโครงการแลกเปลี่ยน จริงๆ
.
ก็คือ หงส์
.
.
(เรื่องราวที่เหมือนแต่งขึ้นใน 0 ปี อเมริกา ที่เป็นของหมวกแดง
ทุกเรื่อง คือเรื่องจริง)
.
หงส์ เข้ามาในชีวิตผม ตอน ม.3 เทอม 2
ในวัยที่เริ่มมีปัญหาหน้าสิว ที่ตอนแรกเริ่มจากการเป็นหูดที่ตีน แต่อยู่ๆ ไม่รู้ทำไมอยู่ๆ มันมากระจายที่หน้า
เป็นวัยที่ไร้ความมั่นใจ แค้นใจว่าทำไมต้องกู ทำไม ปีที่แล้วกูยังได้ดอกไม้จากสาวอยู่เลย
.
มันหนักจนไม่กล้ามองหน้าตัวเอง เพราะแม้แต่น้องชายที่นอนด้วยกันตื่นมาเห็นสิวกูยังสะดุ้ง
คือไม่คิดจริงๆ ว่าด้วยสภาพนั้น จะมีใครมาชอบ
.
แต่แล้ว ก็มีหงส์
หงส์เป็นผู้หญิงที่นั่งอยู่หลังห้อง หน้าตาดี สูง ขาว แต่ไม่มีใครกล้ายุ่ง
เพราะความลึกลับ โลกส่วนตัวสูง ชอบหายไปจากห้อง (มารู้ทีหลังเพราะเป็นตัวแทนแข่งศิลปะโรงเรียน)
ผมไม่คิดว่าจะได้คุยกับเธอด้วยซ้ำ
.
แต่วันหนึ่ง หงส์ มาบอกชอบ
แล้วผมก็มีแฟนคนแรกในชีวิต แบบงงๆ
.
มันเป็นความสัมพันธ์สั้นๆ ที่สร้างปมเยอะมาก
เพราะตลอดเวลาผมจะรู้สึกเปรียบเทียบ ไม่คู่ควร เพราะผู้หญิงคนนี้เก่งไปหมด
.
นอกจากเป็นตัวแทนศิลปะ ก็ยังทำอาหาร พูดภาษาอังกฤษได้
(คือสมัยนั้น โดยเฉพาะโรงเรียนที่ผมไป การพูดอังกฤษได้คือ อมนุษย์ เลยนะ)
.
คือมันดีใจที่เขามาชอบแหละ แต่มันไม่ได้รู้สึกว่ามีคนเข้าใจ
มันรู้สึกกดตัวเอง และสงสัยมากกว่า ทำไมเค้ามาชอบเราวะ?
.
มาเพราะสงสารหรือเปล่า?
เห็นกูหน้าสิวแล้วอยากมาปลอบใจงี้?
.
คือมันมีแต่ความคิดแบบนี้ แล้วคิดว่าถ้าเค้าเก่งกว่านี้ก็คงไม่ไหวแล้ว
.
แล้ววันหนึ่ง เค้าก็มาบอกว่า
เค้าสอบได้ทุนโครงการแลกเปลี่ยนอเมริกา
(นั่นเป็นครั้งแรก ที่ได้รู้จักโครงการแลกเปลี่ยน และไม่ได้รู้จักด้วยมุมมองที่อยากไปเลย
มันรู้สึกว่าเป็นด่านที่กูไม่มีทางไปถึง เพราะเปรียบเทียบกับหงส์)
.
หลังจากนั้นผมก็ขอเลิกกับเค้า แล้วก็ซึมไปเลย
กลายเป็นเด็กเก็บกดหน้าสิว ไม่คุยกับใครๆ เป็นปีๆ
วนอยู่กับการคิดว่า กูเป็นอะไรของกูวะ ทำแบบนั้นทำไม
แล้วสิวห่าเนี่ย เมื่อไหร่จะเลิกขึ้นสักที
.
หงส์จากไปแล้ว เค้าไปไกล ไม่มีอะไรที่ผมแก้ได้
ผมไม่รู้ว่าเป็นอะไรด้วยซ้ำ ผมไม่เห็นทางออก
.
จนวันนึงก็มีไอ้พี่วุฒิ
ที่เป็นรุ่นพี่ซ้ำชั้นจากการเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน เข้ามา
.
ไอ้พี่วุฒิ ทำให้ผมคิดถึงหงส์
เพราะความสามารถที่เหมือนกันเป๊ะๆ
.
-----
หลังจากนั้น ก็เป็นเรื่องราวในเล่ม 1 ปี อเมริกา
.
ส่วนหงส์ ผมไม่ได้มีเรื่องราวกับเธออีกเลย จน 5 ปีต่อมา
ตอนที่เธอทักมา บอกให้ผมไปหาเธอที่เนปาล
.
.
- โปรดติดตามตอนต่อไป -
.