ในวันที่คุณหมอยุติการรักษามะเร็งคุณแม่ Palliative care เข้ามา

ต่อจาก EP ที่แล้ว EP. 1 ในวันที่แม่เป็นมะเร็งระยะสุดท้าย

หลังจากที่คุณหมอแจ้งยุติการรักษามะเร็งกระเพาะอาหารและลำไส้อุดตันของคุณแม่ เราก็รีบเตรียมตัวพาคุณแม่กลับมารักษาแบบประคับประคองที่บ้าน

ทั้งเตรียมบ้าน ขอยืมเตียงผู้ป่วยไฟฟ้า ที่นอนลม เครื่องผลิตออกซิเจน โต๊ะ ถังออกซิเจน ฯลฯ (ปล. ใครที่มีคนที่บ้านป่วยและต้องการหาอุปกรณ์ทางการแพทย์ เราแนะนำมูลนิธิกระจกเงา โครงการป่วยให้ยืมเลยนะคะ ต้องขอบคุณมูลนิธิมากๆ ไม่งั้นค่าใช้จ่ายจะบานกว่านี้อีกเยอะเลย)

นอกจากนี้ต้องเตรียมเวชภัณฑ์ต่างๆ เช่น ไซริ้ง สำลีแอลกอฮอล์ ถุงมือยาง ที่วัดความดัน ที่วัดไข้ เครื่องวัดออกซิเจน ฯลฯ ไว้สำหรับดูแลคุณแม่ที่บ้าน

เมื่อเราเตรียมบ้านพร้อมรับคุณแม่แล้ว เราก็ต้องเตรียมตัวกับทางรพ. เพื่อรับคุณแม่กลับมาดูแลต่อที่บ้านด้วย ทั้งการเรียนการฉีดยาสลายลิ่มเลือดที่หน้าท้อง การให้อาหารทางหลอดเลือดดำ ที่ต้องดูแลเรื่องความสะอาดเป็นพิเศษเนื่องจากตรงเข้าหลอดเลือดดำที่หัวใจเลย เรียนวิธีการใช้และฉีดมอร์ฟีนให้คุณแม่ การฉีดยาลดกรด การให้ยาทางสายยาง NG ที่ต่อเข้าทางจมูกลงสู่กระเพาะอาหาร การดูแลสายสวนปัสสาวะ การต่อ bag เข้า NG เพื่อ drain ของเสียออกจากกระเพาะ การดูแลทำความสะอาด port picc line ที่ต่อเข้าหลอดเลือดดำคุณแม่ การทำแผล การให้ออกซิเจน ฯลฯ

เราเข้ารับการเทรนด์อยู่ประมาณ 3 วัน วันละ 1-2 ชั่วโมง วิ่งวุ่นขึ้นลงตึกอยู่หลายวัน จนสุดท้ายก็สามารถพาคุณแม่กลับบ้านได้วันที่ 6/2/67 ความรู้สึกที่ได้พาคุณแม่กลับบ้านและขึ้นรถรพ. เป็นครั้งแรก เป็นอะไรที่บอกไม่ถูก เราได้แต่น้ำตาไหลทั้งกลัวและดีใจที่คุณแม่จะได้กลับบ้าน

พอคุณแม่กลับบ้านมา 2 วันแรกเราจ้างผู้ช่วยพยาบาลมาคอยดูแลคุณแม่ แต่บอกเลยว่าไม่พอ!! เราต้องเป็นคนให้สารอาหารทางเส้นเลือดคุณแม่เอง ฉีดมอร์ฟีน และยาอื่นๆ ให้คุณแม่เองทั้งหมด จนสุดท้ายเราตัดสินใจจ้างพยาบาลวิชาชีพมาดูแลคุณแม่ 24 ชม. (ถึงจุดนี้ ใครต้องการคำแนะนำเรื่องการหาคนดูแล สามารถคอมเม้นสอบถามได้เลยค่ะ) ปล. ค่าจ้างพยาบาลวิชาชีพราคาสูงมากจริงๆ

คุณแม่กลับมาอยู่ที่บ้านมีอาการเหนื่อยง่าย กระสับกระส่าย ไม่สบายตัว พลิกตัวทุก 15 นาที ไม่ได้ให้มอร์ฟีนทุก 2 ชม ปัสสาวะน้อยลง ความดันสูงขึ้นจากการเจ็บปวดทรมาน จากเดิมประมาณ 120/100 เป็นประมาณ 150/110 มีตื่นกลางดึก (เรามีตามใจคุณแม่ ตามที่คุณหมออนุญาต ให้คุณแม่ทานไอติม จิบน้ำหวาน เพื่อเป้าหมายให้ท่านสุขสบายที่สุด)

แต่มันก็ไม่เป็นอย่างที่คิด วันที่ 11/2/67 คุณแม่เริ่มเหนื่อย หอบ กระสับกระส่าย หายใจไม่ออก เวลา 20.00 ความดันอยู่ที่ประมาณ 160/120 เราได้ให้ยานอนหลับที่คุณแม่ต้องทานประจำ และมอร์ฟีนไป แต่เวลา 21.00 sat oxygen ตกลงมาจาก 100% เป็น 83% ความดันตกลงมาอยู่ที่ 138/106 ชีพจร 133

เราและน้องจึงตัดสินใจพาคุณแม่นั่งรถฉุกเฉินมารพ. รามา เข้าห้องฉุกเฉิน 23.00 เราและน้องชายนั่งเฝ้าแม่ทั้งคืน ไม่หลับไม่นอนเพราะเป็นห่วงอาการแม่

ตั้งแต่วันที่เข้าห้องฉุกเฉิน คุณแม่ก็ถูกหยุดให้สารอาหารทางเส้นเลือด รวมถึงน้ำเกลือ โดยคุณหมอให้เหตุผลว่าให้ต่อไปไม่มีประโยชน์ต่อคนไข้ และอาจเป็นโทษที่ทำให้ของเสียในร่างกายมากขึ้นด้วย

คุณแม่มีอาการซึมลง ไม่รู้สึกตัวเท่าไร่ จนเช้ามืดวันที่ 13/2/67 เวลา 03.50 รพ โทรตามให้มาดูอาการแม่ เนื่องจากทรุดลง หายใจน้อยลง 10 ครั้ง/นาที เราคิดว่าคุณแม่จะไปตั้งแต่คืนนั้นแล้ว แต่คุณแม่ก็ยังสู้ต่อมาได้

เวลา 13.00 ความดันเริ่มตกลง 72/49 เวลา 14.00 คุณแม่เริ่มเพ้อ เห็นภาพหลอน เทคยาแก้เพ้อไป 3 ขนาน รับรู้ทุกอย่างที่พูดด้วย เวลา 17.50 วัดความดัน 91/50 ชีพจร 88 ไข้ 32.5

14/2/67 วันนี้โต้ตอบได้ดีขึ้น ตอบคำถามได้ถูก

ความดัน 85/53 ชีพจร 85 oxygen 96 Temp 33.4

เราและน้องนำพวงมาลัยให้แม่ไหว้และนำไปไหว้ให้กรมหลวงชุมพร ที่รพ.

15/2/67 ความดัน 94/65 วันนี้มีหายใจเฮือก เหนื่อยเล็กน้อย พูดจารู้เรื่อง เรานำสังฆทานมาให้แม่สวดมนต์ทำบุญและนำไปถวายสังฆทานให้แม่ที่รพสงฆ์ และให้พระท่านสวดมนต์ให้

17/2/67 ความดัน 80/50 แม่เริ่มไม่พูด รับรู้น้อยลง

นิมนต์หลวงพี่จากวัดจากแดงมาให้แม่ทำบุญถวายผ้าไตรจีวร สังฆทาน และหยูกยา อาการของแม่ ปัสสาวะแทบไม่ออกแล้ว

18/2/67 ความดัน 81/47 แม่หายใจ 10 ครั้ง/นาที ตอนเที่ยง หลับไม่รู้เรื่อง ตื่นบ่าย 2 ปัสสาวะไม่ออกแล้ว ความดันช่วงเย็นตกลงมา 70/30 แม่เริ่มมีอาการกระตุกตั้งแต่ 4 โมง คุณหมอแจ้งว่าอาจจะเกิดได้จาก 2 สาเหตุ คือ 1) จากมอร์ฟีน หรือ 2) จากตัวโรคที่นำคุณแม่มาสู่วาระสุดท้ายของชีวิต คุณหมอลดมอร์ฟีนจาก 1.5ml/hr เป็น 1.0ml/hr ตอนเรากลับบ้าน แม่บีบมือแรงมาก

19/2/67 ความดันประมาณ 10 โมง 109/72 คุณหมอลดมอร์ฟีนลงอีกจาก 1.0ml/hr เป็น 0.5ml/hr ยังมีกระตุกอยู่เรื่อยๆ ไม่น่าจะเกี่ยวกับมอร์ฟีนแล้ว นอกจากนี้ คุณแม่ปวดมากขึ้น จึง consult หมอให้กลับมาให้มอร์ฟีนที่ 1.0ml/hr จนปัจจุบันคุณแม่ถูกหยุดอาหารและน้ำมา 8 วันแล้ว

จริงๆ ตั้งแต่เข้ามารักษาที่รพ รอบนี้คุณแม่ดูเปลี่ยนไปเยอะมาก ร่างกายท่านอ่อนแอลง และพูดน้อยลง ซึมมากขึ้น คุณหมอก็แจ้งว่านี่คือวาระสุดท้ายของคุณแม่แล้วจริงๆ สัญญาณต่างๆ ปรากฏชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ

- กล้ามเนื้อตาไม่ทำงาน

- ไม่ปัสสาวะ/น้อยลง

- มีอาการเพ้อ เห็นภาพหลอน

- ซึมลง นอนเยอะขึ้น

- กระตุกเป็นระยะ

- เท้าบวม

- ไม่ได้รับอาหารและน้ำ

- หายใจเฮือก และจำนวนครั้งการหายใจน้อยลง

- มีเสียงร้องครางจากในลำคอ

มาถึง ณ จุดนี้ อยากบอกว่าทรมานจิตใจมากๆ ที่เห็นคุณแม่ทรมาน ทุกวันนี้ร่างกายคุณแม่ shut down หมดแล้ว อยู่ได้เพราะมอร์ฟีนที่บรรเทาอาการเจ็บปวดทรมานทางร่างกาย แต่สภาพจิตใจคุณแม่เป็นสิ่งที่เรากังวลมากๆ เราไม่อยากให้คุณแม่ทุกข์ทรมานใจ ได้แต่ทำบุญให้ถึงเจ้ากรรมนายเวรของคุณแม่ ให้คุณแม่สุขสบายมากที่สุดก่อนจะจากโลกนี้ไป

#ติดเทรนด์ #กระทู้ถามตอบ #มะเร็ง #มะเร็งกระเพาะอาหาร #มะเร็งระยะสุดท้าย #สุขภาพ #Lemon8 #สุขภาพดีเริ่มต้นจากการกิน #health #เรื่องเกิดที่บ้าน