Book Review✨ผมพูดไม่ได้ว่าใครคือฆาตกร

เรื่องย่อ:

พยานหนึ่งเดียวในเหตุการณ์ฆาตกรรมสังหารโหดสองศพคือเด็กชายออทิสติกคนหนึ่งที่พูดไม่ได้ และหลังจากวันที่เขาเห็นเหตุการณ์นั้นคนรอบตัวเขาเริ่มเสียชีวิตทีละคนๆ

รีวิว(อาจมีสปอยเล็กน้อย)🫢

เราประทับใจเรื่องนี้ในประเด็นดราม่าปมปูตัวละครมากกว่าแนวทางการสืบสวน ทำไมเด็กชายเป็นออทิสติก เป็นออทิสติกไม่ง่ายเลยทั้งคนเป็นและครอบครัว พระเจ้าจะเปิดประตูพรสวรรค์อีกบานจริงหรือ การให้อภัยตัวเอง การก้าวไปข้างหน้าของเด็กชาย ประเด็นครอบครัวต่างๆ แม่หาหนังสือนิทานที่มีตอนจบหนึ่งเดียวในโลกให้ลูกชาย ลูกสาวที่ไม่ได้ไม่รักครอบครัวแต่อยู่ต่อไม่ได้ และพี่ชายที่พยายามช่วยน้องชายให้พ้นคุกแม้ว่าความหวังจะริบหรี่ขนาดนั้นไหน

พล็อตเรื่องซับซ้อนพอสมควร เพราะเหยื่อคนหนึ่งที่ตายไปไม่ไปพัวพันแค่เหตุการณ์ฆาตกรรมในครั้งนี้ก็เลยทำให้คนร้ายอีกกลุ่มต้องเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วย

การเปิดฉากฆาตกรรมของเล่มคนจะฆ่าดันเป็นคนถูกฆ่าเสียเอง พอเฉลยเหตุการณ์นี้ฆาตกรวางแผนฆาตกรรมครั้งนี้อย่างดี กำจัดคนที่ต้องการออกไปโดยเตรียมแพะไว้เรียบร้อยเสียแต่ว่าเด็กชายมาเจอเนี่ยแหละ

ตั้งแต่เปิดจนกลางเรื่องคนร้ายก็เป็นฆาตกรที่เก่งมากๆคนหนึ่ง เหยื่อคดีต้นเรื่องเป็นตำรวจแต่ฆาตกรมันยังลงมือกับตำรวจได้ สถานที่นัดพบของทีมเด็กชายออทิสติกที่สร้างรหัสผ่านรู้กันเฉพาะกลุ่ม มันก็หาเจอจนตามไปฆ่าเหยื่อรายถัดไป แถมสามารถจูงจมูกคนร้ายอีกกลุ่มมาช่วยมันทำเรื่องชั่วๆอีกด้วย จนจบเรื่องสรุปมันเป็นคนโรคจิตที่ชอบเสือกเรื่องชาวบ้านค่ะ

ชอบการปูที่มาที่ไปคนร้ายไม่ใช่ว่าอยู่ร้ายเลยแต่ถูกหล่อหลอมมาจากครอบครัวด้วยส่วนหนึ่ง และรวมกับสันดานดิบที่น่าจะมีแต่แรกด้วย

เราชอบการวางสตอรี่ครอบครัวของเรื่องนี้อีกแล้วสปอยหน่อยในส่วนของฆาตกร❗️spoil❗️

แม่ฆาตกรเป็นโรคทางจิตเลี้ยงฆาตกรแบบประเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายเรื่องเดียวกันแต่แม่มีรีแอคชั่นไม่เหมือนเดิมลูกทำงานบ้านก็ว่า ลูกไม่ทำก็ด่า ฆาตกรก็ทำตัวไม่ถูก

พอโตมามันอยากเลี้ยงสัตว์แต่ก็พบว่าสัตว์ที่รับมาเลี้ยงมีสายตาหวาดระแวงไม่รู้ต้องทำยังไงแบบเดียวกับตัวเองตอนเด็กเลย เพราะบางวันมันก็เลี้ยงสัตว์ด้วยความรักและเอ็นดูอย่างดี แต่บางวันมันก็โมโหใส่

แต่ระหว่างทางการตามหาฆาตกรอันนี้ไม่ชอบ พี่สาวเด็กชายออทิสติกกลัวตำรวจรู้เรื่องมากตั้งแต่สงสัยว่ามีใครแอบอยู่ในบ้านจนกระทั่งแม่กับน้องชายถูกจับตัวไปก็ไม่คิดจะแจ้งตำรวจเลย ถ้ามีปมมีเบาะแสที่ตำรวจอาจจะเป็นผู้มีส่วนร่วมหรือเป็นฆาตกรเอง กลัวการบอกตำรวจก็โอเค แต่นี่แม่กับน้องชายถูกจับตัวไปแล้วนอกจากจะต้องตามหาฆาตกรยังมีคนร้ายที่แบ็คใหญ่จากพวกนายทุนเข้ามาช่วยฆาตกรลงมืออีก ห่วงความปลอดภัยของแม่กับน้องก็จริงแต่แอบส่งสัญญาณบอกตำรวจให้ช่วยเหลือหน่อยก็ได้ นางเก่งการต่อสู้เป็นบอดี้การ์ดแต่ทำไมถึงมั่นใจในตัวเองขนาดนั้นว่าจะจัดการสองฝ่ายนี้อยู่

ไม่เข้าใจด้วยว่าทำไมต้องวางหมากเป็นซุปเปอร์ฮีโร่อาจะเป็นการเข้าใจของภาษาสีสันที่เกี่ยวกับอาการของเด็กชาย การวางหมากมันทำให้เรื่องดูมีอะไรและตื่นเต้นขึ้นแหละ มันเหมือนเรามีหลายคนมาช่วยร่วมกันต่อกรกับฆาตกรที่ร้ายกาจมากๆ และดูจะไม่ได้มีคนเดียวหรือมีผู้ช่วยที่แกร่งเหมือนกัน(แต่ละฝั่งไม่ควรมีหมากตัวเดียว) แต่สุดท้ายก็ไม่มีอะไรนิฆาตกรมีคนเดียวไม่ได้ใหญ่โตขนาดที่จะต้องวางหมากสารพัดฮีโร่เพื่อมาโค่นล้มคนร้ายให้ได้ ส่วนคนร้ายอีกกลุ่มก็ตามมาทีหลังด้วยซ้ำ แล้ววางหมากทำไมมันดูเกินจำเป็นเพราะสิ่งเดียวที่ควรทำคือให้เด็กชายสื่อสารให้ได้ว่าฆาตกรคือใครที่ทำๆกันอยู่ช่วยให้ระบุฆาตกรได้จริงๆใช่มั้ย หรือเราอาจจะไม่ได้อินไปกับเรื่องเองเลยไม่ได้เข้าใจการกระทำจริงๆ

แล้วก็รู้สึกว่าว่าเหล่าตัวหมากหลายคนฝั่งเด็กชายร่วมมือกันหาฆาตกรสร้างรหัสลับในคาเฟ่นู่นนี้ สรรหามากแต่ไม่มีใครบอกตำรวจหน่อยหรอ ตำรวจเรื่องนี้ดูตั้งใจทำงานมากเลยนะ แถมหัวเรือใหญ่ยังโดนเก็บไปสองคิดว่าแน่กันอีกละ ยังช็องโฮหมากคนหนึ่งยังบอกกับพี่สาวของเด็กชายว่าคุณกลับมาทำไมตอนนี้คุณกำลังทำให้สิ่งที่น้องชายคุณทำเสียเปล่า งงอยู่ว่าเสียเปล่ายังไงแล้วนางผิดอะไรที่กลับมาบ้านตัวเอง ถ้าไม่กลับมาน้องชายอาจจะไม่รอดด้วยซ้ำ ทำไมต้องแอบมาเข้าบ้านคนอื่นเขาด้วย เข้าบ้านคนอื่นแล้วแผนการที่วางไว้มันดียังไงเพราะสุดท้ายก็ตายง่ายเหลือเกิน

อ่านแล้วชวนระทึกบ้าง เรามีระทึกอยู่สองตอนคือตอนเปิดเรื่องกับตอนหาว่ามีใครอยู่ที่บ้าน ถือว่าซับซ้อนพอสมควร กินใจในปมตัวละครแต่ไม่ได้รู้สึกสนุกในฐานะนิยายสืบสวนสำหรับเรา เพราะเรายังงงกับการกระทำหลายอย่างอยู่ ใครชอบหรือใครมีมุมมองยังไงเกี่ยวกับเล่มนี้มาแชร์กันได้เลยนะ แบ่งปันมุมมองเผื่อเราเองจะสามารถเข้าใจบ้างประเด็นได้มากขึ้น💕

#นิยายสืบสวน #รีวิวนิยาย #สืบสวนสอบสวน #BookReview