ไดอารี่ที่รัก ...

Dear Diary ...

ไม่ใช่ละ 55

คือเพิ่งมาหัดใช้ Lemon8 ไม่รู้จะลงอะไร พอดีเห็นว่ามีแฮชแท็ก #lemom8ไดอารี่ เลยคิดว่าลงอะไรที่ให้อารมณ์คล้าย ๆ ไดอารี่ก็น่าจะดี

ตัวเราถ่ายรูปไม่เก่ง ถ่ายวิดีโอก็ไม่คล่อง ไม่ชอบถ่ายตัวเองอีกต่างหาก จะให้ถ่ายทอดอะไรที่จริงจังเป็นการเป็นงานก็ดูจะไม่ไหว

ถ้าอย่างนั้น ขีด ๆ เขียน ๆ เหมือนคุยกับตัวเอง – เพ้อเจ้อไปเรื่อย 555 - ก็คงไม่เลว (มั้ง)

พวกรูปประกอบคงขอเอาแบบพอไปวัดไปวา เป็นรูปวาดบ้าง รูปถ่ายบ้าง อาจจะไม่สวยเท่าไหร่ เพราะก็นั่นแหละ อารมณ์เหมือนเขียนบันทึกส่วนตัว ^^

แต่ก็หวังว่ามันจะพัฒนาขึ้นเรื่อย ๆ ไม่ย่ำอยู่กับที่

โพสต์นี้ยังไม่มีรูปถ่าย ดูรูปวาดไปก่อน

จริง ๆ รูปวาดช่วยให้สิ่งที่เราจดเราเขียนดูน่าสนใจขึ้นนะ อย่างหนังสือที่เรากำลังจะพูดถึงนี่ไง

คือพอคิดว่าจะเขียนในทำนองไดอารี่ หัวก็นึกโยงถึงเรื่องนี้เลย

[[[ Diary of a Wimpy Kid ]]] 

หรือชื่อภาษาไทยว่า ไดอารี่ของเด็กไม่เอาถ่าน โดย Jeff Kinney

ความจริงจากที่อ่านมา ตัวเอกของเราก็ไม่ได้ถึงกับไม่เอาถ่าน ออกแนวมีความคิดเป็นของตัวเอง ทำถูกบ้างผิดบ้าง ตามประสาเด็กมากกว่า ^^!

อ้อ อีกเรื่องที่มีคำว่า Diary เราก็นึกถึงนะ – เห็นภาพที่วาดแล้วพอจะเดาออกมั้ยว่าเรื่องอะไร

แต่คราวนี้อยู่กับเด็กไม่เอาถ่าน Greg Heffley ไปก่อนละกัน :)

ถึงจะบอกว่าเป็นไดอารี่ แต่ Greg ก็พูดไว้แต่ต้นเลยว่า This is a JOURNAL, not a diary เป็นบันทึกประจำวัน ไม่ใช่ไดอารี่ (คงรู้สึกว่าการเขียนไดอารี่ดูไม่แมนเท่าไหร่ ^^”)

แล้วที่เขียนนี่ก็ไม่ใช่ความคิดของตัวเอง แต่เป็นของแม่ผู้อยากจะให้ลูกชายเขียนระบายความรู้สึกอะไรทำนองนี้ลงในไดอารี่ ซึ่งแน่นอนว่า Greg บอกเลยว่าอย่ามาหวังว่าเขาจะเขียนว่า “ไดอารี่ที่รัก” อย่างนี้ “ไดอารี่ที่รัก” อย่างนั้น (แต่ก็บันทึกมาได้ตั้งหลายเล่ม 55 เอาน่า เขามีเหตุผล แบบว่าเผื่อวันนึงเกิดรวยเกิดดังขึ้นมา จะได้ไม่ต้องมาคอยเล่าคอยตอบเรื่องราวความเป็นมาในชีวิตให้คนอื่นฟัง เอาสมุดไปอ่านเลย ง่ายดี :P )

สิ่งที่ชอบเกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้คือมันอ่านง่าย เพลิน ๆ สนุก คำศัพท์ไม่ยากจนเกินไป (ภาษาอังกฤษไม่เก่งมากอย่างเรายังพออ่านเข้าใจได้ ไม่รู้ศัพท์ก็เปิดดิก ขี้เกียจก็เดา ๆ เอา แหะ ๆ) รูปประกอบดีงามสบายตา ใครอยากจะเขียนไดอารี่แนวนี้บ้าง ก็ลองดูหนังสือเขาเป็นแนวทางได้

เรื่องนี้ได้รับความนิยมจนทำเป็น animation ออกฉายปี 2021 ด้วยน้า~ แบบ live action คนแสดงก๊มี

ขอลงรายละเอียดสิ่งที่ชอบนิดนึงละกัน เป็นการป้ายยา อิอิ

**คำพูดโดนใจ**

Set people’s expectations real low so you end up surprisingly them by practically doing nothing at all.

คือยกให้เป็นคำคม (?) ของเล่มนี้เลย! บางทีการที่เราเป็นคนเก่งคนดีก็ทำให้คนอื่นคาดหวังในตัวเราสูง เดอะแบกมันเครียด

ทางแก้คืออะไร -> ให้คนอื่นตั้งความหวังในตัวเราต่ำมาก ๆ หลังจากนั้นเราแค่ทำอะไรนิดหน่อยแบบแทบไม่ต้องพยายาม คนอื่นก็ว้าวแล้ว 555

เรื่องนี้ Greg บอกว่าเรียนรู้มาจากพี่ชาย Rodrick ผู้ซึ่งแค่หยิบกุงเกงในออกจากโต๊ะตามพ่อสั่ง พ่อก็หน้าระรื่นแล้ว XD

เห็นมั้ย Greg ไม่ได้ไม่เอาถ่าน ออกจะฉลาด 55

**ฉากแอบขำ**

มันแอบขำเพราะไม่ได้ขำโต้ง ๆ แต่นึกสภาพแล้วขำ

เรื่องของเรื่องคือ Greg ขึ้นแสดงละครเวทีของโรงเรียน (แบบไม่เต็มใจนักหรอก) แล้วเห็นว่าพี่ชายขี้แกล้งมาดูด้วย งานนี้ Greg จะไม่ยอมตกเป็นเป้าให้พี่ชายล้อไปตลอดชีวิต เลยตัดสินใจไม่ร้องเพลง ซึ่งพอเพื่อนร่วมแสดงเห็น Greg ไม่ร้องก็นึกว่า Greg รู้บางอย่างที่ทำให้ต้องหยุดร้อง เลยหยุดร้องบ้าง

อันนี้คือจุดที่เราแอบขำ นึกภาพตามว่าถ้าเป็นเราคงพยายามประคองเพลงพร้อมกระตุ้น Greg ให้แสดงให้จบ แต่นี่มันหนังสือเด็กแนว จะดำเนินเรื่องไปอย่างที่เราคิดม่ายด้าย~ เลยให้เพื่อนเลิกร้องซะงั้น แล้วละครเวทีจะเหลือเรอะ!? (แต่เอาจริงมันก็มีความเป็นไปได้ที่คนจะคิดแบบเพื่อนของ Greg นะ คือมันผิดปกติ ฉันหยุดตามไว้ก่อนดีกว่า เหอะ ๆ)

**ตอนลุ้นระทึก**

เหตุเกิดวันฮาโลวีน แต่ที่น่ากลัวไม่ใช่ผี เป็นคน!!

จุดเริ่มต้นมาจากที่ Greg กับ Rowley กำลังเดินกลับบ้านหลังหมดเวลาเทศกาล แต่มาเจอกับแก๊งเด็กม.ปลายบนรถกระบะแกล้ง Greg เลยตะโกนใส่ว่าจะแจ้งตำรวจ เท่านั้นแหละ แก๊งกระบะหันมาไล่กวด Greg กับ Rowley ทันที จนสองคนต้องหนีไปหลบบ้านยายของ Greg แต่! เรื่องไม่จบ เพราะแก๊งกระบะอยู่เฝ้าเลยจ้า ถามว่าเด็กเรากลัวไหม -> ไปยั่วโมโหเขาอีก >_< คือนี่กลัวแทนแล้วเนี่ย ถ้าเป็นนิยายสยองขวัญสั่นประสาท มีเลือดแน่นอน โชคดีที่เรื่องนี้ไม่ใช่แนวนั้น Greg กับ Rowley เลยรอดชีวิตมาได้ แม้จะไม่ถึงกับรอดตัว 100% ก็ตาม (มันมีเหตุการณ์ต่อเนื่อง ไปอ่านเองนะ)

**ตัวละครที่รัก**

ใครไม่รัก พ่อแม่เขารักแน่ ๆ รักจน Greg น่าจะหมั่นไส้เลยละ 55

ตัวละครที่ว่านี้คือ Manny น้องชายของ Greg นั่นเอง พ่อแม่รักขนาดว่า Manny วาดรูปเล่นบนประตูห้อง Greg ด้วยปากกามาร์คเกอร์ยังไม่โดนว่า ทำเอาเราแอบสงสาร Greg อยู่หน่อย ๆ

ความจริงตัวละคร Manny ค่อนข้างสะดุดตาเรา เพราะตอนเห็นแวบแรกยังไม่นึกว่าเป็นคน 555 ก็แหม เขาวาด Manny คล้าย ๆ คนย่อส่วนน่ะ ตัวเล็กตัวน้อย แถมหน้ายังยื่น ๆ ต่างจากคนอื่นในบ้าน เลยทำให้สมองเราประมวลผลไม่ทันว่านี่คือ Manny แต่แวบสองก็รู้ละนะ ^^ เรียกว่าเป็นตัวละครที่มีเอกลักษณ์สะดุดใจเราแล้วกัน - เห็นบางคนเรียก Manny ว่าจระเข้ด้วย 55 โถน้อง XD

จบละ ไม่มีปี่มีขลุ่ยแบบนี้แหละ ผิดพลาดประการใดขออภัย (-/|\-)

#lemon8ไดอารี่ #อ่านตามlemon8 #หนังสือน่าอ่าน #ป้ายยากับlemon8 #วาดรูป #diary #reading #book #drawing