ของสดที่มีมีผักที่ไม่เคยเห็นหลายอย่าง แต่ที่ไม่เคย

ข้าวอดีต “ข้าวปุ้น” หรือ ขนมจีน เป็นอีกเมนูแนวอยากแนวกินที่อยู่คู่กับคนอีสานมาตั้งแต่บรรพบุรุษ สังเกตจากที่ว่าในงานบุญประเพณีต่าง ๆ จะต้องมีข้าวปุ้นอยู่ในเมนูอาหารร่วมด้วย ตั้งแต่ผู้เขียนจำความได้ก็ได้ยินคำว่า “กินข้าวปุ้น เอาบุญผะเหวด” บุญกฐิน บุญทุกอย่างจะต้องมี ข้าวปุ้นเข้าไปเกี่ยวข้อง แม้กระทั่งงานแต่งงาน งานขึ้นบ้านใหม่ นั่นแสดงให้เห็นว่าข้าวปุ้นอยู่กับคนอีสานมาอย่างยาวนาน

ข้าวปุ้นหรือขนมจีน มีข้อมูลการสันนิษฐานว่าน่าจะมาจากชาวมอญซึ่งเรียกขนมจีนว่า “คนอมจิน” หมายถึงการทำให้สุก 2 ครั้ง คำว่า “ขะนอม” มีความหมายอย่างหนึ่งว่าเส้น ส่วนคำว่า “จิน” ในภาษามอญมีความหมายว่า “สุก” การทำขนมจีน ต้องผ่านการทำให้สุกถึงสองครั้ง ครั้งแรกนึ่งให้สุกแล้วนำไปโขลก ครั้งต่อมาก็เอาแป้งไปโรยในน้ำเดือด จนได้เป็นเส้นขนมจีนออกมา

ข้าวปุ้นจี่ มีวิธีการทำคล้าย ๆ กับขนมจีน คือ แป้งที่ใช้จะมาจากการหมักข้าวเจ้า 3 วัน นำไปโม่จนเป็นแป้ง กรองเอาน้ำออก เอาแป้งที่ได้จากการกรองไปนึ่ง 15 นาที แล้วนำไปนวดอีกครั้งหนึ่ง จะได้เป็นแป้งข้าวปุ้นจี่