จากนิสิตครูไม่อยากเป็นครู สุดท้าย"เป็นข้าราชการครู

สวัสดีค่ะเพื่อนๆทุกคนวันนี้มีเรื่องที่อยากที่จะมาแบ่งปันให้กับเพื่อนๆได้ลองอ่านกันค่ะ

ย้อนกลับไปเมื่อตอนที่เราจะเข้ามาหาวิทยาลัยแล้วมุ่งมั่นตั้งใจมากที่อยากจะเรียนคณะศึกษาศาสตร์ของมศว แล้วเราก็ได้เลือกเรียนเอกการศึกษาตลอดชีวิต ซึ่งในหลักสูตรนี้จะต้องเรียนเอกคู่ก็จะมีการสอบเพื่อที่จะได้รับคัดเลือกในเอกคู่ที่เราต้องการซึ่งเราก็ตัดสินใจเลือกวิชาสังคมศึกษา

เราใช้ชีวิตอยู่ในรั้วมหาวิทยาลัยมา 4 ปีโดยที่ทำกิจกรรมอย่างหนักไม่ว่าจะเป็นกิจกรรมในเอกหรือกิจกรรมในคณะหรือแม้แต่กิจกรรมในระดับมหาวิทยาลัยเราก็ทำอย่างมีความสุข รวมไปถึงกิจกรรมที่จะต้องออกไปทำข้างนอกมหาวิทยาลัยมีโอกาสมากมายเราได้ไปทำโครงการต่างๆไม่ไปพบเจอผู้คนมากมาย ซึ่งมันทำให้เรารู้สึกว่าเรามีความสุขในการใช้ชีวิตแต่ความสุขนั้นไม่มีอะไรที่สามารถตอบโจทย์เราได้เลยว่าแล้วอนาคตเราอยากเป็นอะไร

ปัญหานี้เป็นปัญหาที่เราคิดมาตลอดว่าเราเลือกถูกหรือเปล่าในการมาเรียนคณะนี้แต่ก็ถามตัวเองเสมอว่ามีความสุขหรือเปล่าในการได้ทำอะไรก็แล้วแต่ต้องยอมรับว่ามีความสุขมากแล้วก็สนุกมากๆด้วยก็ยังไม่เห็นว่าอนาคตตัวเองจะเป็นอะไรอยู่ดีมันเป็นปัญหาที่เราคิดมาตลอดจนมาถึงช่วงฝึกสอน

อย่างที่ทุกคนรู้กันว่าในช่วงปี 4 มีสิทธิ์ครูในทุกกุมภาพันธ์วิทยาลัยจะต้องออกฝึกประสบการณ์วิชาชีพครู เราก็ได้ไปฝึกเช่นกันโดยวิชาเอกของเราจะต้องฝึกทั้งหมด 2 ที่ได้แก่ฝึกที่การศึกษานอกระบบหรือกศนในเขตที่เราเลือกรวมไปถึงฝึกในโรงเรียนซึ่งเราก็โชคดีที่ได้ฝึกโรงเรียนสาธิตประสานมิตรมัธยม แต่การฝึกสอนนั้นเป็นช่วงชีวิตหนึ่งที่ทำให้เรารู้สึกหมดไฟอย่างมาก

พอเราได้มาลงสนามในการสอนจริงมีอุปสรรคให้เราคิดมากมายเช่นอุปสรรคที่เกิดจากตัวเราเองรวมไปถึงอุปสรรคที่เราคิดไปเอง เรารู้สึกว่าตัวเราไม่เก่งเพราะว่าเมื่อส่งแผนงานสอนหรือทำงานอะไรไปได้รับการแนะนำหรือคำติมามันทำให้เรารู้สึกหมดไฟอย่างมากเพราะว่าหนูเป็นเพราะว่าเราไม่เพียงพอในการที่จะมาเป็นครูหรือเป็นเพราะว่าเราอาจจะยังไม่เหมาะสมในการที่จะมาทำวิชาชีพครู

วันสุดท้ายที่เราได้เจออาจารย์พี่เลี้ยงเราบอกกับอาจารย์พี่เลี้ยงเราไปว่าอาจารย์คะหนูคิดว่าหนูจะไม่เป็นครูแล้วค่ะเพราะว่าหนูทำไม่ได้

มันเลยเป็นกับดักในความคิดเรามาเสมอว่าเราไม่สามารถเป็นครูได้หรอกแต่ก็มีวันนึงที่มีโครงการหนึ่งเข้ามา ชื่อว่าโครงการช้อนครูของสำนักการศึกษากรุงเทพมหานคร โชคดีที่ตัวเราอยู่ในเขตกรุงเทพฯและปริมณฑลอยู่แล้วก็ลองยื่นเอกสารไปแล้วก็ติดในการที่จะเป็นมีโอกาสได้รับคัดเลือกให้เป็นข้าราชการครูสังกัดกรุงเทพมหานคร

ตอนที่เราบอกที่บ้านว่าเราได้รับคัดเลือกในโครงการนี้เรารู้สึกว่าที่บ้านดีใจมากๆในการที่จะเป็นข้าราชการครูเพราะครอบครัวเราจะโกงของเราไม่มีใครที่เป็นข้าราชการเลยพอเรารู้สึกว่าคนที่บ้านมีความสุขและรู้สึกภูมิใจเราก็เลยตัดสินใจที่จะไปต่อในฝ่ายเองงานนี้แล้วตอนนี้ก็เหลือเวลาอีกแค่ไม่ถึง 4 วันเราจะเริ่มบรรจุข้าราชการครูแล้ว

เราปรับความคิดตัวเองค่อนข้างมากว่าเราไม่เก่งเปลี่ยนเป็นเราทำได้และมีนักเรียนอีกหลายคนที่ยังรอเราอยู่และเราเชื่อมั่นในศักยภาพตัวเองว่าเราจะต้องสามารถสอนได้อย่างแน่นอนซึ่งวิธีการสอนเราก็ยังไม่รู้หรอกว่าเราจะสอนให้เด็กเข้าใจไหมแต่อย่างน้อยเราขอทำเต็มที่และวัดการวัดตั้งหนึ่งกับชีวิตเรา

บางทีชีวิตเราอาจจะต้องการบททดสอบว่าเราสามารถดำเนินชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ได้หรือเปล่าและที่สำคัญคือบททดสอบนั้นเพราะไม่รู้ว่าจะเป็นบททดสอบที่ทำให้เราเดินต่อหรือหยุดแต่อย่างน้อยเราขอลองทำให้เต็มที่แล้วเราก็เชื่อว่าเราจะต้องทำได้

ขอให้ทุกคนเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะแล้วจะแวะมาอัพเดทบ่อยๆในช่วงการสอนค่ะ

#ติดเทรนด์ #ข้าราชการ #ครู #สอบครูผู้ช่วย #ข้าราชการครู #นิสิต #นิสิตนักศึกษา #นิสิตครู #ฝึกสอน #แบ่งปันชีวิต