Aquolina : Gold Sugar

📌 • 48ＣＡＳＥ

"ชั้นกลับห้องไปนอนนะ"

"นั่งกันเสร็จแล้ว อย่าลืมเอาค่อนขึ้นไปข้างบนให้ด้วย"

"ห้ามให้หมากูแดกอะไรแผลงๆ ขอร้อง!"

เวลาที่เราเมามากๆ เชื่อดิ! ถ้าไม่ลุกตอนนี้ตื่นอีกทีข้างถนนละนะ ผมเป็นคนคออ่อนที่สุดในกลุ่ม สาระแนเป็นพวกชอบชวนชาวบ้านเขามานั่งดื่มนั่งดริ้งก์ซะงั้น ทุกวันเราจะนั่งจับกลุ่มกันนั่งดื่มส่วนกลางของคอนโดผีสิงแห่งนี้ นางเป็นคอนโดที่เก่าที่สุดในซอย 43/1 เปิดให้อยู่อาศัยกันตั้งแต่ปี2530 เก่าแค่ไหน? ถามกี่โมง!! ราคาปล่อยขายกันอยู่ไม่เกิน 300k สำหรับห้องสองชั้นแบบที่พีอยู่ เหตุจากห้องเก่าที่ผีอยู่โดนพีหลอกมาสองครั้ง!! เป็นไงล่ะ! มีความจำอย่างยิ่งที่ต้องย้ายออกด่วนจี๋ด่วนจัดด่วนจ๊าดดด เพราะนางคนนี้ "จิบิคอน" ไซบีเรียนเพศเมียที่ถูกส่งมาจากเชียงใหม่สามวันก่อน

คือไอ้ห้องพักที่อยู่ตอนนี้นางเป็นอิสลาม แน่นอนว่าอีการลักลอบเลี้ยงหมาไม่ใช่เรื่องที่ถูกต้อง ไม่ใช่เรื่องที่ควรทำ จดใส่สมองไว้ด้วย แม้นังจิบิคอนยังเห่าไม่เป็นก็เถอะ พีต้องรีบหาสถานที่ใหม่เพื่อรองรับการเจริญเติบโตของคุณเค้าไปก่อน คอนโดหลังนี้เป็นตึกเดียวในซอย 43/1 ที่สามารถเลี้ยงสัตว์ได้แบบไม่ต้องอายใคร แถมห้องยังตั้งสองชั้นเก๋ๆ ขอเซ็นต์สัญญาตั้งแต่โอนค่าสิดสอน รีบอะไรนังพี!! ค่าสินสอดจิบิคอนไปมัดจำน้องตั้งแต่อาทิตย์ก่อน ส่วนของก็ค่อยๆทยอยย้ายมาเรื่อยๆ แต่ยังไม่สามารถเข้าอยู่ได้หรอกนะ เพราะนางมาแบบห้องเปล่า มาถึงตรงนี่สงสัยล่ะสิ! เด็กมหาลัยอย่างพีจะมีปัญญาเช่าคอนโดสองชั้นอยู่เลยหรอ!! ทำไมจะไม่มีในเมื่อค่าเช่าเดือนละ 2000 บาท!!! ใช่ครับสองพันบาท ถูกกว่าอีห้องที่มีผีเกือบเท่าตัว!! รวมน้ำรวมไฟบางเดือนก็ปาไป 4-5000 อยู่เด้อคุณน้า ค่าห้อง 3000 ค่าไฟค่าน้ำฉ่ำ!! ห้องใหม่รวมส่วนกลางแต่ละเดือนยังจ่ายไม่ถึง 2300 เลยนะ ใครไม่ย้ายก็บ้าล๊าววว ทำงานไม่ถึง10วันก็ได้ค่าเช่าแล้ว

ผมกลับพร้อมอาการเมาแบบพอประมาณ เดินงงๆเข้าไปหาบัง I Mean บังทำหน้าที่เป็นผู้รักษาความปลอดภัยกะดึก บังถึงกะสะดุ้งพุ่งตัวลุกขึ้นตื่นจากการเคาะกระจกเสียงดัง หน้าตาบังคือพร้อมหยุมหัวมากตอนนั้น

"โอ่ยยย"

"คุณพีพีมีอะไรรึป่าวครับ"

"เล่นเคาะซะตกอกตกใจ" ผมโวยวายว่าเรียกตั้งนานก็ไม่ตื่น ถ้าไม่เคาะป่านนี้ผมคงได้นอนหลับหน้าตึกละมั้ง ผมเข้าห้องไม่ได้ครับ บังช่วยไปหยิบกุญแจสำรองให้ผมหน่อย ผมง่วงจะตายอยู่แล้ว อาบังตาลีตาเหลือกรีบวิ่งไปเปิดออฟฟิศเพื่อหากุญแจให้ผม ผมเดินตามเข้าไปก็พบว่าในนั้นไม่มีพวงกุญแจสำรองแขวงบนผนังอยู่อย่างที่เคยเป็น อ๊าาาาา!! ปืนห้องอีกแล้วหรอวะเนี่ย ถึงแม้ว่าผมจะนอนรอจนเช้าก็ได้ ด้วยความเมาก็คงไม่ไหวเพราะเวลาก็ปาไปจะตีหนึ่งแล้ว ผมเลยเลือกวิธีเดิมเหมือนทุกครั้งคือปีนระเบียงจากห้องชั้นล่าง ไม่ต้องตกใจนะครับ ห้องชั้นหนึ่งเหลือห้องว่างเกือบหมด เพราะไม่มีแอร์ ช่วงเมษาหน้าร้อนบางกอกแบบนี้ใครอยู่ก็ตายกันหมด แดดเมืองหลวงบวกกับการก่อสร้างหอพัก คอนโดติดๆกัน ลมจากฟ้าไหนก็เข้าไม่ถึงคุณน้ารู้ดี พีผ่านชั้นหนึ่งอย่างง่ายดายด้วยช่องความถี่ของลูกกรง ขณะนี้กำลังอยู่ในจังหวะท้าทาย การเหยียบลูกกรงเพียงปลายเท้า พีต้องเพิ่มความยาวของขาด้วยเขย่งก่อนจะการยกขาพาดขึ้นไปที่ระเบียงห้องชั้นบน พร้อมใช้มือที่มีจับเหล็กที่ระเบียงไว้ไม่ให้ตก พีก้าวยังไงก็ไม่ได้เพราะความห่างระเบียงชั้นสองกับลูกกรงชั้นหนึ่งมากเกินไป พีเลือกขยับเท้าไปที่กล้องวงจรปิด ค่อยๆวางเท้าด้วยความระมัดระวัง มือยังจับราวเหล็กแน่น พีรวบรวมแรงที่มียกขาพาดขึ้นไปที่ระเบียงอีกครั้ง โอ้ยยยย เกือบแล้ว! ขอลองอีกที อ๊าาาาา อีกนิดเดียว!! พีตั้งสติอีกครั้งเขย่งปลายเท้าที่เหยียบกล้องวงจรปิดเต็มที่ ปั๊กกก!! เหวออออ!! ขาซ้ายพีเสียบเข้าไปในกรง ช้าไปไม่ทันได้จับอะไร ตุบ!!

"โอ้ยยยยย ยยย ช่วยด้วยยยย"

"ช่วยพีด้วยย" ตื่นมาอีกพีก็นอนอยู่ข้างเครื่องซักผ้าหยอดเหรียญ ทั้งเพื่อน ทั้งบัง ทั้งพี่ข้างห้อง น้องข้างห้องยืนมองหน้าพีแปลกๆ พีถามว่ามาทำไรกัน ทุกคนก็แสดงท่าทีประหลาดด้วยความโล่งใจออกมา

"มึงตกตึกเพื่อน"

"พี่พี พี่ทำเชี่ยไรของพี่วะ"

"ชั้นลืมกุญแจไว้ในห้องเลยปีนเข้าไง"

"และเข้าได้ยัง? ทำคนอื่นเค้าตกใจกันหมด"

"ตกมาดังขนาดนี้ ดีนะไม่ตายห่าไปซะก่อน'

"สัส"

"ก็กูเข้าห้องไม่ได้!!"

"จะเข้าได้ไง ในเมื่อมึงฝากกุญแจไว้กับกู"

"เอ้าาาาา"

"ก็พวกกูกะว่าเอาอีค่อนขึ้นไปส่งเสร็จแล้วจะเอามาให้"

ผมพูดตามตรงว่าตอนนี้คือลุกขึ้นเดินไม่ไหว สร่างเมาอะสร่างแล้วแน่นอน ปวดตัว ปวดหัว แขนขามือไม้พาสั่นไปหมด อยู่ดีดีน้ำตาก็รื้นล้นจนไหลริน ผมนั่งร้องไห้ยังกับเด็กห้าขวบ เมื่อเพื่อนเห็นสภาพผมพวกมันเองคงทนไม่ไหว พากันกลับบ้านไปแต่งตัวก่อนเอารถมารับ ผมงอแงยิ่งกว่าเดิม

"กูกลัวกูเป็นหนักกว่าตกตึก"

"หยุดดิ้!! เลิกร้อง!! มึงควร Have สตินะเพิร์ล"

"อย่าเรียกชื่อนี้สัส"

"พวกกูโทรหาพ่อมึงละ เค้าให้พามึงไปโรงบาล"

"ไม่ได้ฉีดน้ำหอม ไม่อยากไปไหน" มีหนึ่งคนโยนน้ำหอมจากบ้าน Aquolina กลิ่น Gold Sugar บรรจุในกล่องกระดาษทรงกระบอกใส่ตักผม ความเป็น Gourmand ตีขึ้นมาทันทีที่เปิดออก เขาเป็นน้ำหอมที่พีพูดเลยว่าหวานที่สุดในชีวิต ความเป็นเครมบูเล่อุ่นๆเหมือนพึ่งออกจากเตาอบ ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นมานิดหน่อย แค่นิดเดียวจริงๆ ถึงโรงพยาบาลผมต้องรอเข้าคิวเข้าตรวจนานกว่าสองชั่วโมง แต่ความเป็นเครมบูเล่ไม่หายไปไหน นางแปลงกายเป็นออร่ารอบตัวแบบน่ากินสุดๆ หอมหวาน เย้ายวน น่าลิ้มรส น่าลิ้มลอง ความหวานเพิ่มขึ้นในทุกระยะ หวานจนอยากตัดขา พียังจำประโยคที่หมอแล้วก็ผู้ช่วยหมอพูดกับพีได้เลยนะ "ตอนนี้รู้สึกยังไงบ้างคะ"

สุดท้ายก็ได้กลับถึงห้องเกือบห้องตีห้า หมดค่ารักษาไปเกือบ 8,000 จากการกระทำบ้าบิ่นของตัวเอง แผนการย้ายห้องก็ล่มต่อไปอีกเกือบเดือน กว่าจะกลับมาเดินได้ปกติคือนานมากกกก!! สองสามวันแรกคือนอนอย่างเดียว อยากกินอะไรต้องโทรบอกเพื่อน ขนาดจะลุกไปเปิดประตูหรือไปเข้าห้องน้ำยังเจ็บจนน้ำตาแตกทุกรอบ และจากเหตุการณ์นี้แหละนำพาให้พบเจอกับผีใหม่!! อีกแล้ว!!! นึกดูนะ ห้องกว้างที่อยากทำความสะอาด อยากเก็บของให้เป็นระเบียบก่อนย้ายแต่ก็ทำได้แค่มอง แล้วต้องมาเจอผีจะจะ คาตา!! ขยับตัวยังยากจะหนียังไง!!! ค่ดน่ากลัว ค่ดหดหู่ แสนสุดจะทรมานขนาดไหน จงเปิดจินตนาการดู!!

พบกับ Gøth The Sériès

ยัยน้ำหอมตัวดีกับคุณผีที่ผมเจอ

EP.6 : ส่องอีกทีสิ! ที่นี่แหละ 205

Xoxo.

บัยยยย ยยยยส์

#ของดีบอกต่อ #รีวิวเครื่องสําอาง #รีวิวน้ําหอม

#perfume #creative #ห้ามพลาด #ของขวัญให้แฟน

#น้ําหอมผู้หญิง #nichebeauty #รีวิวบิวตี้