แด่วันนี้...

เราอยากเขียนเรื่องราวตัวเองลงในนี้วันที่เราคิดถึงป๊ากับแม่มากที่สุด

เราเสียแม่ไปปี 2022 ผ่านไป 8 เดือน ในปี2023 ป๊าก็จากเราไปเช่นกัน

ที่บอกว่าไม่ทันตั้งตัว เพราะแม่เราแค่ท้องอืดไปหาหมอและหลังจากนั้นแม่ก็ไม่ได้กลับมาให้เรากอดอีกเลย

ส่วนป๊าคืนสุดท้ายที่ได้คุยกัน เช้ามาเราก็เห็นป๊าในแบบที่ไร้ลมหายใจแล้ว

รายละเอียดมันเยอะจนล้น เราไม่มีน้ำตาในงานศพของแม่และป๊าเลย แต่หลังจากเสร็จสิ้นทุกอย่าง

อันนี้แหละคือของจริง ของแท้

เราร้องไห้แทบทุกคืน ร้องชิบหาย ทุกวันนี้ก็ร้องอยู่ อ้างว้างชิบหาย ต่อให้เราตื่นไปทำงาน ทำตัวปกติ หัวเราะ ยิ้มแย้ม แต่พอกลับมาห้อง มานั่งกับตัวเอง น้ำตาแม่งก็ไหลทุกครั้งก่อนนอน

ภาพแม่และป๊าตอนไม่มีลมหายใจอยู่ในหัวทุกคืน

ยิ่งเวลาเจอคน Toxic ในที่ทำงาน หรือ เครียดจากงานมากๆเจอปัญหาต่างๆ นาๆ เราโครตคิดถึงแม่เลย เราคุยกับแม่ทุกวัน เล่าเรื่องราวในทุกๆวันให้แม่ฟัง วันที่ไม่มี แม่งไม่มีจริง

ความคิดถึงมันทรมานจังแหะ

คนอยู่ก็ต้องสู้ แต่ก็มีคำถามนะจะสู้กับอะไร ในเมื่อคนที่เราอยากให้เค้าเห็นความสำเร็จของเรา เค้าอาจไปดินแดนที่ไหนสักที่แล้วก็ได้ ☀️

ถือว่าเขียนระบายความในใจตอนนี้ที่เหนื่อยมากๆ และยังร้องไห้คิดถึงป๊ากับม๊าอยู่

หวังว่าสักวันเราจะเข้มแข็งและแข็งแกร่งมากกว่านี้ 🫶🏻